Bank Wschodni (Poznań)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bank Wschodni
Ostbank für Handel und Gewerbe
Ilustracja
Siedziba Banku Wschodniego w Poznaniu
Forma prawna

spółka akcyjna

Data założenia

1898

Data likwidacji

1918

Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Siedziba

Poznań

Bank Wschodni (niem. Ostbank für Handel und Gewerbe) – bank (spółka akcyjna) działający w Poznaniu w latach 1898–1918[1].

Bank był najpotężniejszą instytucją bankową w mieście, dysponującą kapitałem większym niż wszystkie polskie banki razem wzięte (bez bankowości spółdzielczej). Działalność rozpoczęto z kapitałem 8 milionów marek, by w początkach XX wieku osiągnąć sumę 18 milionów marek. Stan ten Ostbank zawdzięczał poparciu polityków berlińskich, a także wsparciu tamtejszych banków, które były do tego częściowo przymuszane drogą wykupywania akcji banku poznańskiego. W 1908 aż 75% akcji Ostbanku należało do czterech banków z Berlina. Do 1914 uruchomiono prawie 40 oddziałów na terenie Wielkopolski i Pomorza. Spółka stawiała sobie jako główny cel wspieranie handlu i przemysłu oraz prowadzenie operacji handlowych, także obrotu nieruchomościami. Nie posiadała natomiast w statucie czynności bankowych[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Anna Bitner-Nowak, Wielkie i małe pieniądze. Bankowość w Poznaniu w XIX i na początku XX wieku, w: Kronika Miasta Poznania, nr 2/1997, s.28, ISSN 0137-3552