Barbara Frischmuth

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Barbara Frischmuth
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 lipca 1941
Altaussee, Austria

Zawód, zajęcie

pisarka, tłumaczka

Strona internetowa

Barbara Frischmuth (ur. 5 lipca 1941 w Altaussee) – austriacka pisarka, dramaturg, scenarzystka, autorka audycji radiowych i tłumaczka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Barbara Frischmuth urodziła się w Altaussee, w kraju związkowym Styria, w powiecie Liezen. Jej ojciec, Anton Frischmuth, był hotelarzem, matka Maria z domu Schmidt, kontynuowała działalność męża do 1956, kiedy przeniosła się do Grazu, gdzie do 1976 roku prowadziła browar Reinighaus w Eggenberg. Barbara Frischmuth spędziła część swojego dzieciństwa w Altaussee, gdzie uczęszczała również do szkoły podstawowej. Kolejno uczyła się w Gmunden, a następnie od 1957 w szkole średniej w Bad Aussee. W lipcu 1959 zdała maturę, a jesienią zapisała się do instytutu tłumaczeń na Uniwersytecie w Grazu, gdzie uczyła się tureckiego i angielskiego. W tym samym roku opublikował pierwsze wiersze w Graz Heimatsaal[1].

W latach 1960–1961 przebywała na stypendium na tureckim Uniwersytecie Atatürka w Erzurum. W tym samym czasie została członkiem założycielem Forum Stadtpark[2], gdzie wiosną 1961 po raz pierwszy opublikowano jej prace. Po powrocie na uniwersytet w Grazu rozpoczęła naukę języka węgierskiego w instytucie tłumaczeń ustnych. W 1963 roku otrzymała dyplom interpretacji tureckiej. Kolejne stypendium umożliwiło jej naukę na Uniwersytecie Lajosa-Kossutha w Debreczynie. Ukończyła studia na uniwersytecie węgierskim latem 1964 jako certyfikowany tłumacz. Jesienią przeniosła się do Wiednia i rozpoczęła studia na Uniwersytecie Wiedeńskim w zakresie turkologii, iranistyki i studiów islamistycznych. W latach 1965–1966 pracowała jako asystent w instytucie orientalistyki. Jesienią 1966 roku porzuciła studia i zaczęła pracować w pełnym wymiarze godzin jako pisarka i tłumacz[3].

W 1967 pojawiło się jako pierwsze tłumaczenie Frischmuth z węgierskiego, dziennik z obozu koncentracyjnego Any Novac, rok później wydana została jej pierwsza własna praca Die Klosterschule. Od tego czasu publikowała kilkadziesiąt powieści, opowiadań, dramatów, słuchowisk radiowych i tłumaczeń z języka węgierskiego[4].

Barbara Frischmuth odwiedza do tej pory m.in. Turcję, Węgry, Egipt i Anglię, ale także Chiny (1982) i Japonię (1990). Kilkakrotnie podróżowała po Stanach Zjednoczonych, w 1976 spędziła trzy miesiące jako pisarz w Oberlin College w stanie Ohio, a w 1987 została zaproszona przez Washington University in St. Louis w stanie Missouri. Jesienią 1990 prowadziła wykłady z poezji na Uniwersytecie w Monachium pod tytułem Traum der Literatur – Literatur des Traums. W latach 1997–1998 była jurorem konkursu Klagenfurt Ingeborg-Bachmann-Wettbewerb, a w latach 1997–2002 członkiem komitetu niemieckiego Towarzystwa Friedricha Schillera w Marbach am Neckar[4].

Barbara Frischmuth znana jest polskim czytelnikom z dwóch tłumaczonych książek – Kai, czyli Miłość do ideałów oraz Zniknięcie cienia w słońcu. W 2012 odwiedziła Polskę na zaproszenie Studenckiego Centrum Kultury Uniwersytetu Opolskiego[5].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Barbara Frischmuth ma z pierwszym mężem syna Floriana Anastasiusa Grüna (1973). W 1988 wyszła ponownie za mąż za dr. Dirka Pennera psychiatrę i neurologa. Od 1999 mieszka w Altaussee[4].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Powieści[edytuj | edytuj kod]

  • Die Klosterschule (1968), wydanie pol. Szkoła klasztorna (tłum. Eliza Borg, 2018)
  • Geschichten für Stanek (1969)
  • Tage und Jahre. Sätze zur Situation (1971)
  • Das Verschwinden des Schattens in der Sonne (1980), wydanie pol. Zniknięcie cienia w słońcu (tłum. Henryk Anders, 1980)[6]
  • Rückkehr zum vorläufigen Ausgangspunkt (1973)
  • Haschen nach Wind. Erzählungen (1974)
  • Die Mystifikationen der Sophie Silber (1976)
  • Amy oder Die Metamorphose (1978)
  • Entzug – ein Menetekel der zärtlichsten Art (1979)
  • Kai und die Liebe zu den Modellen (1980), wydanie pol. Kai, czyli miłość do ideałów (tłum. Maria Gero-Rożniewicz, 1987)[7]
  • Bindungen (1980)
  • Die Ferienfamilie (1981)
  • Die Frau im Mond (1982)
  • Vom Leben des Pierrot (1982)
  • Traumgrenze (1983)
  • Kopftänzer (1984)
  • Herrin der Tiere (1986)
  • Über die Verhältnisse (1987)
  • Mörderische Märchen (1989)
  • Einander Kind (1990)
  • Mister Rosa oder Die Schwierigkeit, kein Zwerg zu sein. Spiel für einen Schauspieler (1991)
  • Traum der Literatur – Literatur des Traums (1991)
  • Wassermänner. Lesestücke aus Seen, Wüsten und Wohnzimmern (1991)
  • Hexenherz (1994)
  • Die Schrift des Freundes (1998)
  • Fingerkraut und Feenhandschuh. Ein literarisches Gartentagebuch (1999)
  • Schamanenbaum. Gedichte (2001)
  • Die Entschlüsselung (2001)
  • Löwenmaul und Irisschwert. Gartengeschichten (2003)
  • Der Sommer, in dem Anna verschwunden war (2004)
  • Marder, Rose, Fink und Laus. Meine Garten-WG (2007)
  • Vergiss Ägypten. Ein Reiseroman (2008)
  • Die Kuh, der Bock, seine Geiss und ihr Liebhaber. Tiere im Hausgebrauch (2010)
  • Woher wir kommen (2012)

Książki dla dzieci i młodzieży[edytuj | edytuj kod]

  • Amoralische Kinderklapper (1969)
  • Der Pluderich (1969)
  • Philomena Mückenschnabel (1970)
  • Polsterer (1970)
  • Die Prinzessin in der Zwirnspule und andere Puppenspiele für Kinder (1972)
  • Ida – und Ob (1972)
  • Grizzly Dickbauch und Frau Nuffl (1975)
  • Der liebe Augustin (1981)
  • Die Ferienfamilie (1981)
  • Biberzahn und der Khan der Wind (1990)
  • Sommersee (1991)
  • Machtnix oder Der Lauf, den die Welt nahm. Eine Bildergeschichte (1993)
  • Gutenachtgeschichte für Maria Carolina (1994)
  • Vom Mädchen, das übers Wasser ging (1996)
  • Donna & Dario (1997)
  • Die Geschichte vom Stainzer Kürbiskern (2000)
  • Alice im Wunderland (2000)

Sztuki teatralne[edytuj | edytuj kod]

  • Der grasgrüne Steinfresser (1973)
  • Die Prinzessin in der Zwirnspule (1976)
  • Daphne und lo oder Am Rande der wirklichen Welt (1982)
  • Mister Rosa oder Die Schwierigkeit, kein Zwerg zu sein (1989)
  • Anstandslos (1994)
  • Eine kurze Geschichte der Menschheit (1994)
  • Lilys Zustandekommen (2002)
  • Rabenmutter (2004)

Libretto[edytuj | edytuj kod]

  • Mirabellenkompott oder Mostbirnenmus, (2007)

Audycje radiowe[edytuj | edytuj kod]

  • Die Mauskoth und die Kuttlerin (1970)
  • Die unbekannte Hand (1970)
  • Löffelweise Mond (1971)
  • Ich möchte, ich möchte die Welt (1977)
  • Die Mondfrau (1979)
  • Biberzahn und der Khan der Winde (1986)
  • Binnengespräche (1986)
  • Tingeltangel oder Bin ich noch am Leben? (1988)
  • Mister Rosa oder Die Schwierigkeit, kein Zwerg zu sein (1990)
  • Die Mozart hörende Hanako und ihre fünf Kätzchen (1991)
  • Anstandslos (1992)
  • Der grasgrüne Steinfresser (1993)
  • Eine Liebe in Erzurum (1994)
  • Miss Potter hat es sich anders überlegt (1996)
  • Genesis (1997)
  • Vier Verse für einen Mantel oder die Verwandlung des Abu Seid von Serug (1997)

Tłumaczenia[edytuj | edytuj kod]

Scenariusze filmowe[edytuj | edytuj kod]

  • Der Mäuseschreck (1972)
  • Na und. Eine Hexengeschichte (1972)
  • Die Prinzessin in der Zwirnspule (1973)
  • Ida – und Ob (1973)
  • Baum des vergessenen Hundes (1976)
  • Abschiede (1986)
  • Otter (1985)
  • Ausseerland (1991)
  • Rabenmutter (1991)
  • Sommersee (1992)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Barbara Frischmuth – Kindheit. Barbarafrischmuth.at. [dostęp 2018-05-08]. (niem.).
  2. Forum Stadtpark. Forum Stadtpark. [dostęp 2018-05-08]. (niem.).
  3. Barbara Frischmuth – Studium. Barbarafrischmuth.at. [dostęp 2018-05-08]. (niem.).
  4. a b c Barbara Frischmuth – Literarische Arbeiten. Barbarafrischmuth.at. [dostęp 2018-05-08]. (niem.).
  5. Spotkanie z Barbarą Frischmuth austriacką pisarką, tłumaczką i orientalistką. WBP. [dostęp 2018-05-08].
  6. Zniknięcie cienia w słońcu. Lubimyczytać.pl. [dostęp 2018-05-08].
  7. Kai, czyli miłość do ideałów. Lubimyczytać.pl. [dostęp 2018-05-08].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]