Przejdź do zawartości

Benedict Iroha

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Ben Iroha)
Benedict İroha
Data i miejsce urodzenia

12 lipca 1967
Aba

Wzrost

173 cm

Pozycja

obrońca, pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1989 Bendel Insurance
1990 Iwuanyanwu Nationale
1991–1992 ASEC Mimosas
1992–1996 SBV Vitesse 21 (1)
1996–1997 San Jose Clash 33 (2)
1997 DC United 17 (4)
1997–1998 Elche CF 1 (0)
1998–2000 Watford 10 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1990–1998  Nigeria 37 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2000–2006 FC Dallas (młodzież)
2007 Nigeria U-17 (asystent)
2007–2008 Dolphins FC
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Benedict (Ben) Iroha (ur. 29 listopada 1969 w Abie) – piłkarz nigeryjski grający na pozycji lewego obrońcy lub pomocnika. Nosił przydomek "Silencer".

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Iroha pochodzi z miasta Aba. Karierę zaczynał w klubie Bendel Insurance FC, w którym zadebiutował w nigeryjskej ekstraklasie jako pomocnik. W 1990 roku przeszedł do Iwuanyanwu Nationale i z klubem z miasta Owerri został mistrzem kraju. Rok później Iroha był już zawodnikiem ASEC Mimosas z Wybrzeża Kości Słoniowej, z którym 2 lata z rzędu – 1991 i 1992 wywalczył tytuł mistrza Wybrzeża Kości Słoniowej, a do tego w 1992 dołożył krajowy puchar.

Zimą 1993 Iroha trafił do Europy i został piłkarzem SBV Vitesse. Na skutek kontuzji w Eredivisie zadebiutował jednak dopiero w kolejnym sezonie (1993/1994). W Vitesse nie wywalczył łatwo miejsca w składzie i jako obrońca rozegrał tylko 9 ligowych meczów i zdobył 1 gola, a z klubem z Arnhem zajął 4. miejsce w lidze. W sezonie 1994/1995 tylko 3 razy pojawił się na boisku Eredivisie, a z Vitesse zajął 6. pozycję. Sezon 1995/1996 był ostatnim w Holandii dla Irohy. Znów grał mało – raptem 9 ligowych meczów – i już zimą 1996 opuścił zespół.

Benedict wyjechał do Stanów Zjednoczonych i podpisał kontrakt z drużyną nowo utworzonej tamtejszej ligi Major League Soccer, San Jose Clash. W San Jose spotkał swojego kolegę z reprezentacji, Michaela Emenalo. W Clash był najczęściej ustawiany na lewej pomocy i grając na tej pozycji zdobył 2 bramki, 8 asyst (2. miejsce w drużynie) i rozegrał 29 meczów. Z San Jose awansował do fazy play-off, ale już w 1. rundzie drużyna ta odpadła z późniejszym mistrzem USA, Los Angeles Galaxy. Rok 1997 Benedict rozpoczął w San Jose, ale 15 maja podpisał kontrakt z Washington D.C. United. W stołecznym zespole rozegrał 17 meczów i strzelił 4 gole, a zespół dotarł do finału play-off, w którym pokonał Colorado Rapids 2:1 stając się tym samym drugim w historii mistrzem MLS.

Na początku 1998 Iroha powrócił do Europy, ale w barwach drużyny z Segunda División Elche CF rozegrał tylko 1 ligowy mecz i opuścił zespół przed końcem sezonu. Latem był wolnym zawodnikiem i po poszukiwaniach nowego klubu ostatecznie trafił do angielskiego Watfordu. Pobytu w Division One nie mógł zaliczyć do udanych i już w debiucie strzałem głową zdobył samobójczego gola. W lidze zagrał w 10 meczach i wywalczył z Watfordem dzięki barażom awans do Premier League. Iroha miał problemy z tzw. paluchem koślawym, które wyeliminowały go z gry na długi okres i ostatecznie w sezonie 1999/2000 zdecydował się zakończyć piłkarską karierę.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1989 Bendel Insurance FC Nigeria  Premier League ? ?
1990 Iwuanyanwu Nationale Nigeria  Premier League ? ?
1991 ASEC Mimosas Wybrzeże Kości Słoniowej  Ligue 1 MTN ? ?
1992 ASEC Mimosas Wybrzeże Kości Słoniowej  Ligue 1 MTN ? ?
1992/93 SBV Vitesse Holandia  Eredivisie 0 0
1993/94 SBV Vitesse Holandia  Eredivisie 9 1
1994/95 SBV Vitesse Holandia  Eredivisie 3 0
1995/96 SBV Vitesse Holandia  Eredivisie 9 0
1996 San Jose Clash USA Stany Zjednoczone Major League Soccer 29 2
1997 San Jose Clash USA Stany Zjednoczone Major League Soccer 4 0
1997 DC United USA Stany Zjednoczone Major League Soccer 17 4
1997/98 Elche CF Hiszpania  Segunda División 1 0
1998/99 Watford F.C. Anglia  Division One 10 0
1999/00 Watford F.C. Anglia  Premier League 0 0

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W 1990 roku Iroha trafił do pierwszej reprezentacji Nigerii będąc powołanym na Puchar Narodów Afryki 1990. Został wtedy przekwalifikowany przez selekcjonera Clemensa Westerhofa z lewego pomocnika na lewego obrońcę. Jednak w pierwszym meczu z gospodarzami, Algierią nie wypadł dobrze na tej pozycji i Nigeria doznała klęski 1:5. Z czasem gra „Super Orłów” była coraz lepsza i dotarli oni do finału, w którym ponownie przegrali z Algierią, tym razem 0:1. Iroha nie zagrał jednak w finałowym meczu, gdyż w połowie turnieju doznał kontuzji.

W 1994 roku Iroha ponownie wystąpił w turnieju o Puchar Narodów Afryki. Na boiskach Tunezji zagrał już we wszystkich meczach swojej reprezentacji. W półfinałowym meczu przeciwko reprezentacji Wybrzeża Kości Słoniowej w 26. minucie zdobył wyrównującego gola, ostatecznie mecz po 120 minutach zakończył się remisem 2:2, a w rzutach karnych zwyciężyli Nigeryjczycy. Iroha zagrał także w finałowym meczu z Zambią, w którym Nigeria wygrała 2:1 i została mistrzem Afryki. Iroha po tym turnieju został wybrany najlepszym lewym obrońcą Afryki. Jeszcze w tym samym roku został powołany przez Westerhofa do kadry na Mistrzostwa Świata w USA. Tam zagrał w meczu z Bułgarią (3:0), jednak w trakcie meczu doznał kontuzji pachwiny. Zagrał w tym meczu do końcowego gwizdka, ale kontuzja okazała się na tyle poważna, że wyeliminowała go z gry do końca turnieju. Jego miejsce zajął Emenalo, który nie grał jednak tak efektownie jak Benedict. Nigeria odpadła ostatecznie w 1/8 finału po porażce 1:2 z Włochami.

W 1998 roku Iroha zaliczył swój drugi w karierze turniej Mistrzostw Świata. Na Mistrzostwach we Francji był jednak tylko rezerwowym dla Celestine Babayaro i zagrał jedynie w grupowym meczu z Paragwajem (1:3), w którym dostał żółtą kartkę. Także i w tym turnieju Nigeria skończyła swój udział na 1/8 finału.

W reprezentacji Nigerii Iroha zaliczył 37 występów i zdobył 1 gola.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
  • Mistrzostwo Nigerii: 1990 z Iwuanyanwu Nationale
  • Mistrzostwo Wybrzeża Kości Słoniowej: 1991, 1992 z ASEC
  • Puchar Wybrzeża Kości Słoniowej: 1992 z ASEC
  • Mistrzostwo MLS: 1997 z Washington D.C.
  • Awans do Premiership: 1999 z Watfordem
  • Mistrzostwo Afryki: 1994
  • Wicemistrzostwo Afryki: 1990
  • Udział w MŚ: 1994, 1998

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]