Benedetto Briosco

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Benedetto Briosco
Data i miejsce urodzenia

ok. 1460
Pawia

Data i miejsce śmierci

ok. 1517
Pawia

Narodowość

włoska

Dziedzina sztuki

rzeźbiarstwo, architektura

Epoka

renesans

Podpis Benedetto Briosco i Tommaso Cazzanigi zachowany w Mediolanie
Portal w Certosa di Pavia – dzieło B. Briosco

Benedetto Briosco (ur. ok. 1460 w Pawii, zm. ok. 1517 tamże) – włoski rzeźbiarz i architekt okresu Odrodzenia. Jego działalność przypada na lata 1477–1517.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jednym z jego udokumentowanych dzieł jest grób Ambrogio Grifi (1489), w kaplicy znajdującej się w kościele San Pietro in Gessate w Mediolanie. Nagrobek ten charakteryzuje się surowym realizmem. Nawiązuje on do dzieł innego artysty, jakim był Giovanni Antonio Amadeo. Inne dzieła noszące znaki wpływu Amadeo oraz współpracy z Francesco Cazzanigą to Monumento Brivio w Sant’Eustorgio (1489) i Monumento Della Torre w kościele Santa Maria delle Grazie (1483–1484) w Mediolanie. Do jego dzieł należy też Statua św. Agnieszki z 1491 r. w Muzeo del Duomo w Mediolanie.

Począwszy od 1492 r. Briosco pracował przy budowie Certosa di Pavia i wraz z Amadeo uczestniczył w ozdabianiu fasady, a od 1494 r. także mauzoleum Gian Galeazzo Viscontiego (pod przewodnictwem Giovanniego Cristoforo Romano), rzeźbiąc statuy Matki Bożej z Dzieciątkiem, Świętych Wawrzyńca i Piotra, Magdaleny, Świętego Piotra i Chrystusa w chwale[1]. Z ok. 1495 r. pochodzi też Monumento Longhignana, pierwotnie znajdujący się w San Pietro in Gessate, a dziś w kaplicy pałacu Boromeuszy na wyspie Isola Bella. W 1499 r. został następcą Amadeo jako kierownik prac nad fasadą Certosy. Efektem był klasycyzujący portal kościoła wraz z czterema kolumnami (1501–1507). Jego dziełem są też duże reliefy wykazujące wpływ Leonarda da Vinci, przedstawiające historie Certosy. Z tego okresu pochodzą także Arka św. Piotra i Marcelina w katedrze w Cremonie (1506–1513) i grób Ludovico II w kościele św. Jana w Saluzzo (1508–1512).

Briosco jest uznawany za jednego z najwybitniejszych następców Amadeo, do którego stylu dołączył klasycyzującą tendencję w rzeźbie, być może dzięki kontaktowi z Giovannim Cristoforo Romano.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pavia (ii) Sculpture, [w:] Colum P. Hourihane (red.), The Grove Encyclopedia of Medieval Art and Architecture, Oxford University Press, 2013, DOI10.1093/acref/9780195395365.001.0001/acref-9780195395365-e-1774?rskey=Jw59PJ&result=1, ISBN 978-0-19-539536-5 [dostęp 2022-02-15] (ang.).