Billy Cobham

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Billy Cobham
Ilustracja
Billy Cobham (2005)
Imię i nazwisko

William C. Cobham

Data i miejsce urodzenia

16 maja 1944
Panama

Instrumenty

perkusja

Gatunki

jazz, jazz-funk, jazz-rock, rock

Zawód

muzyk, kompozytor

Powiązania

Miles Davis, The Mahavishnu Orchestra, Peter Gabriel

Strona internetowa
Billy Cobham w 1973
Billy Cobham podczas występu na wyspie Reunion w październiku 2006

Billy Cobham, właśc. William C. Cobham (ur. 16 maja 1944 w Panamie[1][2]) – amerykański perkusista jazzowy, kompozytor i lider zespołu. Zdobył rozgłos na przełomie lat 60. i 70., gdy nawiązał współpracę z trębaczem jazzowym Milesem Davisem, a zwłaszcza z występów w The Mahavishnu Orchestra. Wywarł wpływ na wielu muzyków młodszej generacji.

Według Steve'a Hueya, recenzenta AllMusic, Billy Cobham jest ogólnie uznawany za największego perkusistę rocka i jazzu wszech czasów: "Wybuchowa technika Billy'ego Cobhama, powszechnie uznawanego za największego perkusistę fusion, napędzała niektóre z najważniejszych nagrań tego gatunku - w tym przełomowe dokonania Milesa Davisa i The Mahavishnu Orchestra - zanim Cobham sam stał się znakomitym liderem zespołu Spectrum. W swoim najlepszym wydaniu Cobham wykorzystał swoją niesamowitą zręczność w piorunujących, wysokooktanowych hybrydach złożoności jazzu i agresji rock & rolla." Billy Cobham został wprowadzony do Galerii Sław Nowoczesnej Perkusji w 1987 roku (Modern Drummer Hall of Fame) i Galerii Sław Klasycznej Perkusji w 2013 roku (Classic Drummer Hall of Fame). Wpływ Cobhama sięga daleko poza jazz: współcześni twórcy muzyki progresywnej, tacy jak Bill Bruford z King Crimson, uważnie słuchali tego, co zamierzał. Młodsi perkusiści, tacy jak Danny Carey, nauczyli się od niego warsztatu wykonawczego i techniki, a Prince grał na koncertach wersję „Stratus” Cobhama. Być może nie ma większego fana Cobhama niż Phil Collins, który grając jeszcze w Genesis określił płytę The Inner Mounting Flame Mahavishnu Orchestra jako mającą kluczowy wpływ na jego styl. „Billy Cobham grał na tej płycie na jednej z najlepszych perkusji, jakie kiedykolwiek słyszałem” - powiedział Phil Collins.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się wprawdzie w Panamie, ale już we wczesnym dzieciństwie jego rodzina przeniosła się do Nowego Jorku. Tam Billy Cobham rozpoczął naukę w High School of Music and Art, którą ukończył w 1962.

Następnie grał w zespole wojskowym armii USA (1965 do 1968). Po rozwiązaniu zespołu współpracował z takimi muzykami jak: Horace Silver, saksofonista Stanley Turrentine, organistka Shirley Scott czy gitarzysta George Benson.

Początek lat 70. to zainteresowanie się Billy Cobhama muzyką fusion i współpraca z takimi muzykami jak: zespół Brecker Brothers, gitarzysta John Abercrombie i z Milesem Davisem. Wziął m.in. udział w nagraniu płyt Davisa: Bitches Brew, Live-Evil, A Tribute to Jack Johnson, Big Fun, Get Up with It. Billy Cobham zrewolucjonizował sposób gry na perkusji i hi-hacie.

Następnie artysta nawiązał współpracę z gitarzystą Johnem McLaughlinem (album My Goal's Beyond) po czym, w 1971, założył razem z nim zespół The Mahavishnu Orchestra, który miał się stać jednym z symboli muzyki fusion. Z tym legendarnym zespołem nagrał Billy Cobham dwie pierwsze płyty studyjne The Inner Mounting Flame i Birds of Fire, album live Between Nothingness & Eternity, oraz album studyjny z 1973 roku The Lost Trident Sessions, wydany w 1999 roku.

W maju 1973, ciągle jako członek The Mahavishnu Orchestra, Cobham nagrał swój pierwszy album solowy, zatytułowany Spectrum, uznany po latach za jeden z najlepszych albumów epoki w kategorii fusion; w nagraniu albumu wzięli udział m.in. Jan Hammer z The Mahavishnu Orchestra oraz gitarzysta Tommy Bolin, który kilka lat później został członkiem zespołu Deep Purple. Tuż przed ostatnim tournée The Mahavishnu Orchestra, pod koniec 1973, Cobham wziął udział w nagraniu wspólnej płyty Carlosa Santany i Johna McLaughlina, zatytułowanej Love Devotion Surrender; wziął też udział w tournée promującym płytę.

W 1980 współpracował z Jackiem Bruce w zespole Jack Bruce & Friends a 1994 wziął udział w przedsięwzięciu Stanley Clarke, Larry Carlton, Billy Cobham, Najee and Deron Johnson LIVE AT THE GREEK w Greek Theatre w Los Angeles.

Początek XXI wieku przyniósł szereg albumów sygnowanych nazwiskiem Billy Cobhama, m.in. w 2006 Drum 'N' Voice 2 – powrót do źródeł muzyki fusion z lat 70. ub. stulecia, z udziałem takich muzyków jak m.in.: Jan Hammer, Buddy Miles, John Patitucci, Jeff Berlin, Dominic Miller, Mike Lindup, Airto Moreira czy Brian Auger.

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy solowe[edytuj | edytuj kod]

  • 1973 - Spectrum
  • 1974 - Crosswinds
  • 1974 - Total Eclipse
  • 1974 - Shabazz
  • 1975 - A Funky Thide Of Sings
  • 1976 - Life & Times
  • 1976 - The Billy Cobham-George Duke Band: "Live" On Tour In Europe
  • 1977 - Magic
  • 1978 - Alivemutherforya
  • 1978 - Inner Conflicts
  • 1978 - Simplicity of Expression: Depth of Thought
  • 1979 - B.C.
  • 1980 - Live: Flight Time
  • 1981 - Stratus
  • 1982 - Observations & Reflections
  • 1982 - Observatory
  • 1982 - Smokin’
  • 1985 - Warning
  • 1985 - Consortium
  • 1986 - Power Play
  • 1987 - Best Of
  • 1987 - Picture This
  • 1989 - Incoming
  • 1990 - No Filters
  • 1991 - By Design
  • 1993 - The Traveler
  • 1996 - Nordic
  • 1996 - Paradox
  • 1998 - Paradox, The First Second
  • 1998 - Mississippi Nights Live
  • 1999 - Focused
  • 1999 - Ensemble New Hope Street
  • 1999 - Nordic: Off Color
  • 2001 - North By NorthWest
  • 2002 - Drum and Voice
  • 2002 - Art Of Three
  • 2002 - Many Years B.C.
  • 2003 - The Art Of Five
  • 2006 - Drum'n'voice 2

Albumy nagrane z innymi muzykami (wybór)[edytuj | edytuj kod]

z Milesem Davisem[edytuj | edytuj kod]

  • 1970 - Bitches Brew
  • 1970 - Live-Evil
  • 1970 - A Tribute to Jack Johnson
  • 1972 - On the Corner
  • 1974 - Get Up With It
  • 1979 - Circle in the Round
  • 1980 - Directions

z Mahavishnu Orchestra[edytuj | edytuj kod]

  • 1971 - The Inner Mounting Flame
  • 1973 - Birds of Fire
  • 1973 - Between Nothingness and Eternity
  • 1973 - The Best of Mahavishnu Orchestra (kompilacja nagrań wydana w 1980 r.)
  • 1973 - The Trident Sessions (nagranie opublikowane w 1999 r.)
  • 1973 - Unreleased Tracks from Between Nothingness & Eternity (nagranie opublikowane w 2011 r.)
  • 1984 - Mahavishnu

z Johnem McLaughlinem[edytuj | edytuj kod]

  • 1971 - My Goals Beyond
  • 1978 - Electric Guitarist

z duetem Santana/McLaughlin[edytuj | edytuj kod]

  • 1973 - Love Devotion Surrender

z Gilem Evansem[edytuj | edytuj kod]

  • 1980 - Live at the Public Theater

z Peterem Gabrielem[edytuj | edytuj kod]

  • 1989 - Passion: Music for The Last Temptation of Christ

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Billy Cobham. www.drummerworld.com. [dostęp 2010-03-27]. (ang.).
  2. Billy Cobham na stronie allmusic.com. allmusic.com. [dostęp 2011-06-03]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]