Bołojki (Brasław)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bołojki
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

brasławski

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Bołojki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Bołojki”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Bołojki”
Ziemia55°39′25″N 27°03′24″E/55,656944 27,056667

Bołojki – dawny zaścianek, obecnie część Brasławia[1][2].

Według Skorowidzów z 1924 i 1933 zaścianek nazywał się Bałojkis.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego.

W latach 1921–1939 zaścianek leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim[3][1] (od 1926 w województwie wileńskim[4]), w powiecie brasławskim, w gminie Brasław[5].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 28 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Było tu 5 budynków mieszkalnych[5]. W 1931 w 6 domach zamieszkiwało 29 osób[6].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Brasławiu. W 1933 podlegał pod Sąd Grodzki w Brasławiu i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w m. Brasławiu[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
  2. Mapa Taktyczna Polski 1:100 000, Pas 26, Słup 43, Warszawa 1932
  3. Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
  4. Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
  5. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 3.
  6. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 3.
  7. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 62.