Jezioro Calka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Calkis Ckalsacawi)
Jezioro Calka
წალკის წყალსაცავი
ilustracja
Położenie
Państwo

 Gruzja

Morfometria
Powierzchnia

30-31 km²

Głębokość
• średnia


15 m

Hydrologia
Rzeki wypływające

Chrami

Rodzaj jeziora

sztuczne

Położenie na mapie Gruzji
Mapa konturowa Gruzji, na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Calka”
Ziemia41°37′00″N 44°02′30″E/41,616667 44,041667
Mapa fizyczna Gruzji, jezioro Calka widoczne na niej na południe od Gór Trialeckich, tuż obok miasta Tsalka (Calka)

Jezioro Calka (gruz. წალკის წყალსაცავი, Calkis Ckalsacawi[1], ros. Цалкское водохранилище, ang. Tsalka Lake) – sztuczne jezioro w Gruzji, powstałe przez przegrodzenie w 1946 roku[2] rzeki Chrami nieopodal miasta Calka na potrzeby tutejszej hydroelektrowni, o mocy 220 MW[3]. Powierzchnia jeziora ok. 30-31 km²[4], w zależności od poziomu wody. Średnia głębokość 15 metrów, rozciągłość równoleżnikowa ok. 12 km, południkowa – ok. 4 km. Stanowi zbiornik wody pitnej dla okolicznych miejscowości, w przyszłości planowane jest zaopatrywanie z jego wód także odległego o 60 km na wschód miasta Tbilisi.

W jeziorze żyje niespotykana w innych wodach na świecie ryba zwana "chramuli". Jezioro wykorzystywane jest także rekreacyjnie, nad jego brzegami znajduje się m.in. plaża i dom wypoczynkowy dla kuracjuszy.

Jest największym sztucznym zbiornikiem wodnym w Gruzji[2].

W bezpośrednim sąsiedztwie jeziora, na północ od niego, przebiega rurociąg naftowy z Baku do Achalkalaki.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. transkrypcja zalecana przez Komisję Standaryzacji nazw geograficznych (spis wydany przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii w 2005 roku, zeszyt 5., str. 58) wobec braku nazwy polskiej; transliteracja: Tsalkis Tsqalsats’avi
  2. a b Tsalka Water Reservoir [online], Georgian Travel Guide [dostęp 2021-10-18] (ang.).
  3. Projects - Khrami 1 and 2 [online], web.archive.org, 29 lutego 2012 [dostęp 2021-10-18] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-29].
  4. Eliso Kvavadze, Goderdzi Narimanishvili, The palaeolandscapes of the Tsalka Plateau in the Late Pleistocene and Holocene [online] [dostęp 2021-10-18] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-02].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]