Campocolinus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Campocolinus
Crowe, Mandiwana-Neudani, Donsker, Bowie & Little, 2020[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – frankolin jasnogłowy (C. coqui)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

grzebiące

Rodzina

kurowate

Podrodzina

bażanty

Plemię

Gallini

Rodzaj

Campocolinus

Typ nomenklatoryczny

Perdix coqui A. Smith, 1836

Gatunki

3 gatunki – zobacz opis w tekście

Campocolinusrodzaj ptaków z podrodziny bażantów (Phasianinae) w obrębie rodziny kurowatych (Phasianidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce[2].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 20–25 cm; masa ciała 218–284 g[2].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Campocolinus: łac. campus, campi „pole, równina”; nowołac. colinus „przepiórka”[3].

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Taksony wyodrębnione z rodzaju Peliperdix[1][4][5]. Do rodzaju należą następujące gatunki[5]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b T.M. Crowe, T.G. Mandiwana-Neudani, D.B. Donsker, R.C.K. Bowie & R.M. Little. Resolving nomenclatural ‘confusion’ vis-à-vis Latham’s Francolin (Francolinus/Peliperdix/Afrocolinus lathami) and the ‘Red-tailed’ francolins (Francolinus/Ortygornis/Peliperdix spp.). „Ostrich: Journal of African Ornithology”. 91 (2), s. 135, 2021. DOI: 10.2989/00306525.2020.1723140. (ang.). 
  2. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Pheasants, Grouse, and Allies (Phasianidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020, DOI10.2173/bow.phasia1.01 [dostęp 2023-04-21] (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  3. Campocolinus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2023-04-21] (ang.).
  4. R.T. Kimball, P.A. Hosner & E.L. Braun. A phylogenomic supermatrix of Galliformes (Landfowl) reveals biased branch lengths. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 158, s. 107091, 2021. DOI: 10.1016/j.ympev.2021.107091. (ang.). 
  5. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Gallini Brehm,CL, 1831 (wersja: 2023-03-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-04-21].