Woszczynka siateczkowata
 Woszczyneczka siateczkowata na pniu sosny | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
woszczynka siateczkowata |
| Nazwa systematyczna | |
| Ceriporia reticulata (Hoffm.) Domański Acta Soc. Bot. Pol. 32(4): 732 (1963) | |
.jpg)
Woszczynka siateczkowata (Ceriporia reticulata (Hoffm.) Domański) – gatunek grzybów należący do rodziny Irpicaceae[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Ceriporia, Irpicaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1796 r. Georg Franz Hoffmann nadając mu nazwę Mucilago reticulata. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1963 r. Stanisław Domański, przenosząc go do rodzaju Ceriporia[1].
Niektóre synonimy naukowe:
- Boletus reticulatus (Hoffm.) Pers. 1801
- Fibuloporia reticulata (Hoffm.) Bondartsev 1953
- Gloeoporus reticulatus (Hoffm.) Zmitr. & Spirin 2006
- Merulius fugax var. reticulatus (Hoffm.) Fr. 1821
- Mucilago reticulata Hoffm. 1796
- Physisporus farinellus (Fr.) Gillet 1878
- Physisporus reticulatus (Hoffm.) Gillet 1878
- Polyporus farinellus Fr. 1821
- Polyporus reticulatus Fr. 1874
- Polystictus reticulata (Hoffm.) Pers. 1825
- Poria farinella (Fr.) Quél. 1886
- Poria reticulata (Hoffm.) Quél. 1886
- Poria reticulata Cooke 1886[2].
Nazwę polską nadał Stanisław Domański w 1965 r[3]. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako żagiew rozpływająca się lub porak siatkowany[4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Jednoroczny, cienki, płasko rozpostarty na podłożu, bez określonego kształtu, o barwie brudnobiałej. Od podłoża daje się łatwo oddzielić. Osiąga średnicę do 12 cm. Obrzeże wąskie, pajęczynowate. Hymenofor rurkowaty. Rurki mają długość 0,5–1 mm. Pory okrągławe lub nieregularne, kanciate. Na 1 mm mieszczą się 2-3. Miąższ bardzo cienki, utworzony przez luźne strzępki grzybni[5].
- Cechy mikroskopowe
System strzępkowy monomityczny. Strzępki cienkościenne, często rozgałęziające się pod kątem prostym, luźno splecione, z przegrodami. Mają średnicę 3–7 μm i tworzą siateczkowatą strukturę. W hymenium brak cystyd i innych płonnych struktur. Podstawki zgrubiałe, 4-sterygmowe, z przegrodami u nasady. Mają rozmiar 15–20 × 2–3,5 μm. Zarodniki (bazydiospory) elipsoidalne, bardzo cienkościenne, bezbarwne, gładkie, nieamyloidalne, o rozmiarach 7–9 × 5–7 μm[5].
- Gatunki podobne
Woszczynkę siateczkowatą charakteryzuje cienki, biały i siateczkowaty hymenofor. Wśród podobnych gatunków woszczynek wyróżnia się stosunkowo dużymi zarodnikami[5].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Notowany w Ameryce Północnej, Środkowej, Europie i na Wyspach Kanaryjskich. W Europie jest szeroko rozprzestrzeniony, sięga na północ po Islandię i północne krańce Półwyspu Skandynawskiego (70.7° szerokości geograficznej)[6] W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – gatunek potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych[7].
Występuje w lasach liściastych i iglastych, na drzewach i krzewach, głównie liściastych (klon, olcha, leszczyna, grab, buk, jesion. topola, śliwa, dąb, bez czarny, wierzba, jarząb, lipa, wiąz), rzadziej iglastych[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 0120-11-18] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2014-03-25] (ang.).
- ↑ Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda, Grzyby i ich oznaczanie, Warszawa: PWRiL, 1985, ISBN 83-09-00714-0.
- ↑ Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d Ceriporia reticulata [online], Mycobank [dostęp 2016-02-06].
- ↑ Występowanie Ceriporia reticulata na świecie (mapa) [online], DiscoverLife [dostęp 2016-02-06].
- ↑ Zbigniew Mirek i inni, Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2006, ISBN 83-89648-38-5.