Todralazyna
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
C11H12N4O2 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
268,70 g/mol | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Numer CAS | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| PubChem | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klasyfikacja medyczna | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Stosowanie w ciąży |
kategoria C | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Todralazyna – organiczny związek chemiczny, pochodna hydrazynoftalazyny o najmniejszej toksyczności. Oryginalny, polski lek hipotensyjny zsyntetyzowany przez Stanisława Binieckiego w 1958 roku, natomiast wprowadzony do lecznictwa w 1964 roku. Mechanizm działania hipotensyjnego todralazyny, podobnie jak innych pochodnych hydrazynoftalazyny, jest głównie obwodowy. Obecnie lek stracił na znaczeniu, wyparty przez inne, nowocześniejsze leki. Stosowana w postaci chlorowodorku.
Przeciwwskazania[edytuj | edytuj kod]
- nadwrażliwość na pochodne hydrazynoftalazyny
- zaburzenia krążenia mózgowego
- porfiria
- choroby zastawki dwudzielnej
- tętniak rozwarstwiający aorty
- kardiomiopatia przerostowa
- choroba niedokrwienna serca
Należy zachować ostrożność u chorych z uszkodzeniem czynności wątroby lub nerek.
Interakcje[edytuj | edytuj kod]
Todralazyna nasila działanie hipotensyjne innych leków hipotensyjnych. Korzystnie współdziała w skojarzeniu z diuretykami tiazydowymi i β-adrenolitykami. Zwiększa działanie depresyjne etanolu i działanie nasenne barbituranów.
Działania niepożądane[edytuj | edytuj kod]
- kołatania serca
- tachykardia
- dławica piersiowa
- zawroty i bóle głowy
- dolegliwości dyspeptyczne: nudności, wymioty, brak łaknienia, biegunka
- hipotonia ortostatyczna
- obrzęki
- obrzęk błony śluzowej nosa
- neuropatia obwodowa
- objawy zespołu toczniopodobnego.
Stosowanie w ciąży i laktacji[edytuj | edytuj kod]
Kategoria C. Nie należy stosować leku w okresie karmienia piersią.
Dawkowanie[edytuj | edytuj kod]
Zazwyczaj 20–40 mg 3 razy na dobę p.o. w skojarzeniu z diuretykiem tiazydowym albo beta-adrenolitykiem.
Preparaty[edytuj | edytuj kod]
- Binazin (Pabianickie Zakłady Farmaceutyczne Polfa).
Poza Polską lek jest znany jeszcze w Japonii, gdzie produkowany był pod różnymi nazwami handlowymi, m.in. Apendor, Apirachol, Atapren.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Indeks leków Medycyny Praktycznej 2006, Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2006, ISBN 83-7430-060-4.
