Cosalit
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
Pb2Bi2S5 |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
2,5-3 |
| Łupliwość |
niewyraźna |
| Pokrój kryształu |
długosłupowy, igiełkowy, włóknisty |
| Układ krystalograficzny |
rombowy |
| Gęstość minerału |
6,76–6,86 g/cm³ g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
ołowianoszara |
| Rysa |
czarna |
| Połysk |
metaliczny |
Cosalit – minerał z grupy siarczków. Jego nazwa pochodzi od kopalni Cosala w Meksyku, gdzie po raz pierwszy został opisany w 1968 roku[1] przez Fredericka Gentha. Nazywany bywa także bjelkit, nazwa ta pochodzi od kopalni Bjelke w Nordmark w Szwecji.
Cosalit ma słaby pleochroizm. Główne zanieczyszczenia tego minerału to miedź (Cu) oraz żelazo (Fe)[1]. Jest kruchy. Występuje w skupieniach miotełkowych, promienistych lub ziarnistych. Towarzyszą mu siarczek bizmutu, miedzi i ołowiu, a także kwarc Powstaje w procesach hydrotermalnych; rzadki. Barwa stalowoczarna, szara, srebrna lub biała[2].
Znaleźć go można w Deer Park w stanie Waszyngton, Red Mountain w zachodnim Kolorado, Arizonie, w Kanadzie w Ontario i Caribou Mine, w miejscowości Hurky w Czechach, Kara Oba w Kazachstanie, Carrock Fell Mine w Anglii, Rumunii, New England Range (Nowa Południowa Walia) i Amparindravato na Madagaskarze[3]. W Polsce występuje w Grabinie, Żółkiewce i Kletnie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Cosalite mineral information and data. [dostęp 2013-03-11]. (ang.).
- ↑ Cosalite Mineral Data. [dostęp 2013-03-11]. (ang.).
- ↑ Cosalite. [dostęp 2013-03-13]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Eligiusz Szełęg: Atlas minerałów i skał. Bielsko-Biała: Pascal, 2007, s. 53. ISBN 978-83-7513-138-3.