Cotton Owens

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Everett Owens
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

21 maja 1924
Union, Karolina Południowa

Data i miejsce śmierci

7 czerwca 2012
Spartanburg, Karolina Południowa

Sukcesy

1959: Grand National (wicemistrz)

Everett "Cotton" Owens (ur. 21 maja 1924 w Union, zm. 7 czerwca 2012 w Spartanburgu) – amerykański kierowca serii NASCAR znany pod pseudonimem "the King of the Modifieds".

Kierowca wyścigowy[edytuj | edytuj kod]

Starty w wyścigach rozpoczął w latach pięćdziesiątych w serii Whelen Modified Tour, gdzie wygrał ponad 100 wyścigów, a w roku 1953 oraz 1954 został mistrzem serii.

W NASCAR zadebiutował podczas wyścigu na torze Daytona Beach Road Course w 1950 roku, podczas którego zajął 14 miejsce. Wystartował jeszcze w dwóch wyścigach, i zakończył sezon na trzynastej pozycji. Pierwsze zwycięstwo odniósł na tym samym torze, 17 lutego 1957 roku. W trakcie wyścigu wyrobił sobie 55 sekund przewagi nad Johnnym Beauchampem. Został wtedy pierwszym kierowcą, którego średnia prędkość w wyścigu przekroczyła 100 mil/godzinę (średnia prędkość w wyścigu – 101.541 mph = 163 379 km/h). Było to także pierwsze zwycięstwo samochodu marki Pontiac w NASCAR. W 1959 Cotton Owens wygrał jeden wyścig, 13 wyścigów zakończył w czołowej piątce, a dwadzieścia dwa w dziesiątce. Zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej przegrywając jedynie z Lee Pettym. Był to jego największy sukces w karierze kierowcy wyścigowego.

Zakończył karierę kierowcy wyścigowego z dziewięcioma wygranymi wyścigami i 10 pole position oraz z tytułem wicemistrza NASCAR.

Właściciel zespołu[edytuj | edytuj kod]

W 1962 roku zatrudnił jako kierowcę w swoim zespole Juniora Johnsona. Prowadził także rozmowy z Davidem Pearsonem w Spartanburgu.

W 1964 roku po raz ostatni wystartował w NASCAR jako kierowca by pokazać, że jest lepszy od Pearsona. Wziął wtedy udział w dwóch wyścigach.Wygrał wyścig na torze Richmond International Raceway. W następnym wyścigu, w którym wystartował, zajął drugie miejsce, przegrywając z Nedem Jarretem.

W 1965, kiedy to NASCAR zabroniło używania silników Hemi, Owens oraz Pearson przenieśli się do wyścigów dragsterów, gdzie Owens wystawiał zasilanego alkoholem Dodge'a Darta z Nitro w klasie Experimental.

Rok później wrócili do NASCAR. Wygrali 15 wyścigów, 7 razy samochód Pearsona startował z pole position. Sezon zakończyli tytułem mistrzowskim dla Davida Pearsona. Na początku 1967 roku Pearson odszedł z zespołu Cottona Owensa. Ich sześcioletnia współpraca przyniosła 27 zwycięstw w 170 wyścigach oraz jeden tytuł mistrzowski.

Cotton Owens był szczęśliwy z tego, że wielu wielkich kierowców NASCAR startowało w jego zespole. Wśród nich były takie legendy, jak: David Pearson, Buddy Baker, Pete Hamilton, Marty Robbins, Ralph Earnhardt, Bobby Isaac, Junior Johnson, Benny Parsons, Fireball Roberts, Mario Andretti, Charlie Glotzbach, Al Unser. Zespół Owensa reprezentowało 25 kierowców. W trakcie swoich startów zespół wziął udział w 291 wyścigach, odniósł 32 zwycięstwa, a 29 razy samochody z tego zespołu były najszybsze w kwalifikacjach.

Gdyby zsumować osiągnięcia Cottona Owensa, jako kierowcy i szefa zespołu, otrzymamy 41 zwycięstw w 487 wyścigach oraz 38 pole position.

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • W 2009 otrzymał miejsce w South Carolina Athletic Hall of Fame (ściana sław atletyków Karoliny Południowej).
  • W 2008 został wyróżniony miejscem w International Motorsports Hall of Fame.
  • W 1970 Owens otrzymał miejsce w National Motorsports Press Association's Hall of Fame na torze Darlington Speedway.
  • W 1998 roku został wyróżniony jako jeden z pięćdziesięciu najlepszych kierowców NASCAR z okazji 50 istnienia tej serii (NASCAR's 50 Greatest Drivers)
  • 16 września 2006 otrzymał Recipient of the Order of the Palmetto, najwyższe cywilne wyróżnienie przyznawane przez gubernatora Karoliny Południowej od 1971 roku, za całokształt osiągnięć sportowych i zasługi dla Karoliny Południowej.
  • Member Darlington Records Club (klub rekordzistów toru Darligton).
  • Member NASCAR Mechanics Hall of Fame (ściana sław mechaników NASCAR).
  • Member NASCAR Legends (legendy NASCAR).
  • 15 lutego 2006 roku został wyróżniony jako pionier wyścigów i żywa legenda wyścigów samochodowych.
  • 28 maja 2000 roku otrzymał nagrodę Yunick Smokey za całokształt zaangażowania w wyścigi samochodowe.
  • 16 października 2005 został uhonorowany przez Vance County Tourism Dept. miejscem w “East Coast Drag Times Hall of Fame Motorsports Pioneer Award” (Ściana sław pionierów wyścigów dragsterów wschodniego wybrzeża).
  • W 1996 Racing Club Old Timer wręczył mu nagrodę najlepszego szefa zespołu lat sześćdziesiątych (“Car Owner’s of the 1960s).

Podsumowanie startów w NASCAR[edytuj | edytuj kod]

Rok Pozycja Punkty Starty Zwycięstwa Top 5 Top 10 PP Wygrana
1950 13 500 3 0 0 1 0 1100 $
1951 42 312 5 0 1 3 0 225 $
1952 65 0 4 0 0 1 0 200 $
1953 76 0 1 0 0 0 0 50 $
1954 84 0 4 0 0 1 0 175 $
1955 29 1248 2 0 1 2 0 900 $
1956 52 0 8 0 1 4 0 920 $
1957 14 4200 17 1 3 6 1 12784 $
1958 17 3716 29 1 8 17 2 6579 $
1959 2 9962 37 1 13 22 2 14639 $
1960 39 3050 14 1 5 5 2 14065 $
1961 22 8032 17 4 11 11 2 11800 $
1962 30 4984 16 0 7 8 1 5905 $
1963 114 0 1 0 0 1 0 175 $
1964 80 0 2 1 2 2 0 3400 $
Podsumowanie 36 400 160 9 52 84 10 72917 $

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]