Czesław Cyran
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
prokurator, sędzia |
| Narodowość | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Czesław Cyran (ur. 15 lipca 1932, zm. 23 lutego 2015) – polski prawnik, prokurator, sędzia.
.jpg)
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z Kołaczyc[1]. Od 1951 do 1955 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując tytuł magistra praw[2][1]. Następnie przez cztery lata pracował w Prokuraturze Powiatowej w Jaśle, po czym w latach 60. był zatrudniony na stanowisku kierownika Prokuratury Powiatowej w Sanoku[1][3]. Od 1970 był prezesem Sądu Powiatowego w Sanoku[2], później prezesem Sądu Rejonowego w Sanoku[1]. Pełnił funkcję sędziego Sądu Wojewódzkiego w Krośnie[1]. Należał do Zrzeszenia Prawników Polskich[4].
W drugiej połowie lat 60. był organizatorem sanockiej delegatury Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Rzeszowie, której został przewodniczącym[2][5][6][7][8][1]. Kierowana przez niego struktura, przy współpracy oddziałem ZBoWiD przyczyniła się do identyfikacji ofiar nazistowskich represji oraz postawienia dwóch zbrodniarzy przed niemieckim wymiarem sprawiedliwości w Berlinie Zachodnim[1].
Od 1955 był członkiem PZPR[1]. Brał udział w sesjach Miejskiej Rady Narodowej w Sanoku jako dyskutant i sprawozdawca tematyczny[9]. W 1973 został wybrany na przewodniczącego składu orzekającego w ramach Komisji Odwoławczej do Spraw Pracy, a ponadto skierowany przed prezesa Sądu Wojewódzkiego w Krośnie pod koniec lat 70. był członkiem Terenowej Komisji Odwoławczej do Spraw Pracy[10]. W latach 70. był członkiem Miejskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu[11]. W 1978 był członkiem Prezydium MRN w Sanoku[12]. W 1984 został wybrany radnym MRN i zasiadł w Komisji Rozwoju Gospodarczego i Gospodarki Finansowej[13][1]. Przed wyborami parlamentarnymi w 1989 został zgłoszony przez sanocką instancję PZPR (faktycznie przez Leszka Kawczyńskiego) jako kandydat na senatora Senatu RP I kadencji z myślą o starcie w okręgu wyborczym województwa krośnieńskiego, jednak ostatecznie w wyborach nie uczestniczył[14][1][15][16].
Był wybierany przewodniczącym sądu koleżeńskiego Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka: na początku 1983[17], w czerwcu 1987[18]. Jesienią 1987 został członkiem Miejskiej Komisji do Spraw Referendum w Sanoku[19]. Działał na rzecz Towarzystwa Przyjaciół Dzieci[20].
Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sanoku. Był żonaty z Marią z domu Mulińską (1933-2019), miał dwóch synów (jeden z nich został sędzią) i córkę[1].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Ludzie i dokumenty o więźniach politycznych więzienia w Sanoku w latach 1939–1944 (w: Studia nad okupacją hitlerowską południowo-wschodniej części Polski. Tom I, red. Stanisław Zabierowski, wyd. Towarzystwo Naukowe w Rzeszowie / Okręgowa Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Rzeszowie, Rzeszów 1977)[21]
- Eksterminacja ludności na Sanocczyźnie w latach 1939–1944 (w: „Rocznik Sanocki”, Tom. IV, wyd. Wydawnictwo Literackie, Kraków 1979, współautor: Antoni Rachwał)[22]
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Srebrny Krzyż Zasługi (1972)[23]
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1988)[24]
- Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża II stopnia (1984)[25]
- Odznaka „Przyjaciel Dziecka” (1988)[26]
- Odznaka „Za zasługi dla województwa krośnieńskiego” (1982)[4]
- Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1978)[27]
- „Jubileuszowy Adres” (1984)[28]
- Odznaka honorowa „Za zasługi dla Polskiego Związku Emerytów” (1986)[29]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k WM. Wybory do Sejmu i Senatu. Prawo jak elementarz. „Nowiny”. Nr 104, s. 2, 5 maja 1989.
- ↑ a b c SN. Zbrodnie hitlerowskie na ludności ziemi sanockiej. „Nowiny”. Nr 311, s. 2, 11 listopada 1973.
- ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 84.
- ↑ a b Poparcie podkarpackich prawników dla ruchu PRON. „Nowiny”. Nr 209, s. 2, 25 października 1982.
- ↑ Witold Szymczyk. Możemy im dać tylko pamięć. „Nowiny”. Nr 346, s. 5, 16 grudnia 1973.
- ↑ Elżbieta Kolano. 30 lat Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich. Rachunek Krzywd nadal otwarty. „Nowiny”. Nr 78, s. 3, 5-6 kwietnia 1975.
- ↑ Edward Zając. Sesja popularnonaukowa w 30 rocznicę zwycięstwa nad faszyzmem hitlerowskim. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 13 (32), s. 6, 1-15 lipca 1975.
- ↑ Krótko z regionu. Więzienia hitlerowskie – tematem sesji OKBHZ. „Nowiny”. Nr 215, s. 2, 30-31 października, 1 listopada 1981.
- ↑ Stachowicz 2008 ↓, s. 235, 237.
- ↑ Stachowicz 2008 ↓, s. 243, 259.
- ↑ Stachowicz 2008 ↓, s. 258.
- ↑ Stachowicz 2008 ↓, s. 260.
- ↑ Stachowicz 2008 ↓, s. 289, 290.
- ↑ Wybory do Sejmu i Senatu. 8 bm. wojewódzkie forum przedwyborcze PZPR w Krośnie.. „Nowiny”. Nr 103, s. 1, 4 maja 1989.
- ↑ Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 8 czerwca 1989 r. o wynikach głosowania i wynikach wyborów do Senatu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej przeprowadzonych dnia 4 czerwca 1989 r. (M.P. z 1989 r. nr 21, poz. 150).
- ↑ Stachowicz 2008 ↓, s. 309.
- ↑ TRUMS – bogaty dorobek i ambitne zamierzenia. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 7 (263), s. 2, 1-10 marca 1983.
- ↑ Józef Ząbkiewicz. Nowe władze TRUMS. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 19 (418), s. 1-2, 1-10 lipca 1987.
- ↑ Powołano Miejską Komisję do Spraw Referendum. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 32 (431), s. 1, 10-20 listopada 1987.
- ↑ Bogumiła Koszela. TPD – w działaniu dla dobra dzieci. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 4 (439), s. 3, 1-10 lutego 1988.
- ↑ Witold Szymczyk. Nowy cykl wydawniczy. „Nowiny”. Nr 69, s. 4, 26-27 marca 1977.
- ↑ Zbigniew Wawszczak. Sędzia społecznik.... „Nowiny”. Nr 119, s. 5, 18-20 czerwca 1982.
- ↑ W.K.. Radzili prezesi sądów powiatowych. „Nowiny”. Nr 268, s. 2, 27 września 1972.
- ↑ Wiesław Koszela. W uznaniu żołnierskiego trudu. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 31 (466), s. 2, 1-10 listopada 1988.
- ↑ Bogumiła Koszela. W 65. rocznicę powstania Polskiego Czerwonego Krzyża. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 36 (327), s. 5, 20-31 grudnia 1984.
- ↑ Bogumiła Koszela. TPD-owskie książeczki mieszkaniowe dla dzieci – wyróżnienia dla działaczy. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 4 (439), s. 2, 1-10 lutego 1988.
- ↑ A.H.. Z okazji Święta Pracy „Zasłużeni dla Sanoka”. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 13 (106), s. 1, 1-10 maja 1978.
- ↑ Stachowicz 2008 ↓, s. 288.
- ↑ Bogumiła Koszela. Dzień Seniora '86. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 34 (397), s. 5, 1-10 grudnia 1986.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Arnold Andrunik: Rozwój i działalność Związku Bojowników o Wolność i Demokrację na Ziemi Sanockiej w latach 1949-1984. Sanok: 1986, s. 1-335.
- Władysław Stachowicz. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Członkowie Miejskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w Sanoku
- Członkowie Zrzeszenia Prawników Polskich
- Działacze PZPR
- Działacze Towarzystwa Przyjaciół Dzieci
- Ludzie związani z Kołaczycami
- Odznaczeni Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Odznaką Honorową Polskiego Czerwonego Krzyża II stopnia
- Odznaczeni Odznaką „Zasłużony dla Sanoka”
- Pochowani na Cmentarzu Centralnym w Sanoku
- Prokuratorzy Polski Ludowej
- Radni Miejskiej Rady Narodowej w Sanoku
- Sędziowie Polski Ludowej
- Urzędnicy związani z Sanokiem
- Urodzeni w 1932
- Zmarli w 2015