Łzawnik drobnoowocnikowy
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
łzawnik drobnoowocnikowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Dacrymyces minor Peck. Ann. Rep. N.Y. St. Mus. nat. Hist. 30: 49 (1878) [1877] | |
Łzawnik drobnoowocnikowy (Dacrymyces minor Peck.) – gatunek grzybów z rodziny łzawnikowatych (Dacrymycetaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Dacrymyces, Dacrymycetaceae, Dacrymycetales, Incertae sedis, Dacrymycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1878 r. Charles Horton Peck[1]. Synonimy:
- Dacrymyces deliquescens var. fagicola Bourdot & Galzin 1928
- Dacrymyces deliquescens var. minor (Peck) L.L. Kenn. 1959
- Dacrymyces fagicola (Bourdot & Galzin) Pilát 1940[2].
Nazwę polską nadali Barbara Gumińska i Władysław Wojewoda w 1983 r.[3]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 0,5–2,5 mm, kształt mniej więcej poduszeczkowaty. Powierzchnia żółta do pomarańczowożółtej, naga. Miąższ galaretowaty, bez zapachu[4].
- Cechy mikroskopowe
Zarodniki 10–15 × 5–7 µm, kiełbaskowate z gładkim wierzchołkiem, w KOH szkliste, z dużą ilością kropelek oleju, w stanie dojrzałym z 1–3 septami. Probazydia mniej więcej maczugowate. Na dojrzałych podstawkach rozwijają się dwie krótkie, przysadziste wypustki wierzchołkowe, które w końcu stają się sterygmami. Podstawki dojrzałe mają kształt litery Y. Strzępki w kontekście o szerokości 1,5–3 µm; gładkie, w KOH szkliste. Sprzążek nie znaleziono[4].
- Gatunki podobne
Podobny jest łzawnik rozciekliwy (Dacrymyces stillatus), ale jest większy; w stanie dojrzałym ma średnicę 2–10 mm. Cechy mikroskopowe nie są wystarczające do odróżnienia tych gatunków, wielkość owocników wydaje się jedyną cechą umożliwiającą ich rozróżnienie[4].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Łzawnik drobnoowocnikowy występuje w Ameryce Północnej i Południowej, Europie, Azji i na Nowej Zelandii. Najwięcej stanowisk podano w Europie[5]. W Polsce W. Wojewoda w 2003 r. przytoczył 10 stanowisk z uwagą, że jego rozprzestrzenienie w Polsce i stopień zagrożenia nie są znane[3]. Bardziej aktualne stanowiska podaje internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną[6].
Grzyb nadrzewny, saprotrof. Występuje w lasach na martwym drewnie; na pniakach, na leżących na ziemi pniach i konarach drzew i krzewów. W Polsce notowany na grabach, leszczynie, bukach, dębach, a także na drewnianej belce mostu (wykonanej prawdopodobnie ze świerka pospolitego). Owocniki pojawiają się przez cały rok[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-04-20].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-04-20].
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c Michael Kuo, Dacrymyces minor [online], Mushroom Expert [dostęp 2022-04-20].
- ↑ Miejsca występowania Dacrymyces minor na świecie (mapa) [online] [dostęp 2022-04-20].
- ↑ Aktualne stanowiska łzawnika drobnoowocnikowego w Polsce [online] [dostęp 2022-04-20].