Dejlidy
55°28′26″N 26°21′54″E/55,473889 26,365000| Państwo | |
|---|---|
| Okręg | |
| Rejon | |
| Gmina |
Kozaczyzna |
| Populacja • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Litwy  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 55°28′26″N 26°21′54″E/55,473889 26,365000
| |
Dejlidy (lit. Dailidės) – wieś na Litwie, w okręgu uciańskim, w rejonie ignalińskim, w starostwie Kozaczyzna.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W czasach zaborów wieś leżała w granicach Imperium Rosyjskiego[1].
W dwudziestoleciu międzywojennym zaścianek leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie brasławskim (od 1926 w powiecie święciańskim)[2], w gminie Dukszty[3][4].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 56 osób, 55 było wyznania rzymskokatolickiego a 1 staroobrzędowego. Jednocześnie 55 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową a 1 rosyjską. Było tu 10 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 zamieszkiwało tu 66 osób w 10 budynkach[4].
Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Duksztach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Święcianach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w m. Duksztach[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dejlidy, wieś, pow. nowoaleksandrowski, gm. Rymszany, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 398.
- ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 6.
- ↑ a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 46.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 326.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Dejlidy, wieś, pow. nowoaleksandrowski, gm. Rymszany, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 398.