Dwornopol II

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dwornopol II
Dvarnapolis II
Państwo

 Litwa

Okręg

 uciański

Rejon

ignaliński

Gmina

Kozaczyzna

Populacja (2011)
• liczba ludności


6

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, po prawej znajduje się punkt z opisem „Dwornopol II”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Dwornopol II”
Ziemia55°27′50″N 26°10′55″E/55,463889 26,181944

Dwornopol II (lit. Dvarnapolis II) – wieś na Litwie, w okręgu uciańskim, w rejonie ignalińskim, w gminie Kozaczyzna.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów zaścianek w gminie Sołoki, w powiecie nowoaleksandrowskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[1].

W dwudziestoleciu międzywojennym zaścianek leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie brasławskim (od 1926 w powiecie święciańskim)[2], w gminie Dukszty[3][4].

Powszechny Spis Ludności z 1921 roku nie podał danych dotyczących miejscowości[3]. W 1931 w 5 budynkach zamieszkiwały 44 osoby[4].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Kozaczyźnie. Podlegała pod Sąd Grodzki w Święcianach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w m. Duksztach[5].

W okresie międzywojennym była tu umiejscowiona strażnica KOP „Dwornopol”. W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku prywatnym[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dwornopol, zaścianek, powiat nowoaleksandrowski, gmina Sołoki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 456.
  2. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
  3. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 6.
  4. a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 45.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 379.
  6. Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938, s. 15

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]