Diecezja Caozhou

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Diecezja Caozhou
天主教曹州教区
Państwo

 Chiny

Siedziba

Heze

Data powołania

12 listopada 1934

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Metropolia

Jinan

katedra

Katedra Chrystusa Króla w Heze

Biskup diecezjalny

sede vacante

Położenie na mapie Szantungu
Położenie na mapie Chin
Ziemia35°14′N 115°26′E/35,233333 115,433333

Diecezja Caozhou (łac. Dioecesis Zaoceuvensis, chiń. 天主教曹州教区) – rzymskokatolicka diecezja ze stolicą w Heze, w prowincji Szantung, w Chińskiej Republice Ludowej. Biskupstwo jest sufraganią archidiecezji Jinan.

Caozhou to dawna nazwa Heze. Patriotyczne Stowarzyszenie Katolików Chińskich używa nazwy diecezja Heze[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

12 listopada 1934 papież Pius XI bullą A Romano Pontifice erygował wikariat apostolski Caozhou. Dotychczas wierni z tych terenów należeli do wikariatu apostolskiego Yanzhou (obecnie diecezja Yanzhou).

W wyniku reorganizacji chińskich struktur kościelnych dokonanych przez Piusa XII 11 kwietnia 1946 wikariat apostolski Caozhou został podniesiony do rangi diecezji.

Z 1950 pochodzą ostatnie pełne, oficjalne kościelne statystyki. Diecezja Caozhou liczyła wtedy:

  • 74 013 wiernych (1,9% społeczeństwa)
  • 49 kapłanów (12 diecezjalnych i 37 zakonnych)
  • 49 sióstr zakonnych.

Od zwycięstwa komunistów w chińskiej wojnie domowej w 1949 diecezja, podobnie jak cały prześladowany Kościół katolicki w Chinach, nie może normalnie działać. Bp Franz Hoowaarts SVD został wydalony z kraju i wkrótce zmarł w Holandii[2].

W 1958 Patriotyczne Stowarzyszenie Katolików Chińskich mianowało swojego ordynariusza Charlesa Li Mingyue. Przyjął on sakrę biskupią bez zgody papieża zaciągając na siebie ekskomunikę latae sententiae[3]. Posłuszeństwo wobec władz państwowych nie uchroniło go przed śmiercią w czasie rewolucji kulturalnej. Wtedy też wszystkie kościoły zostały zniszczone lub rozebrane, a diecezja pozostawiona bez duchowieństwa[1][4].

Kolejny znany biskup pojawia się dopiero w 1996. Joseph Wang Dianduo OAR przyjął sakrę potajemnie za zgodą papieża. W 2000 przeszedł do Kościoła oficjalnego i został uznany przez władze świeckie. W 2000 diecezja nie miała żadnego kościoła, a oprócz bp Wanga Dianduo był tylko jeden kapłan[1][5].

Od śmierci bp Wang Dianduo w 2004 nie mianowano jego następcy. Administratorem diecezji w Kościele podziemnym jest ks. Wang Chengli, a w Kościele oficjalnym ks. Joseph Wei Ligen[6]. Ks. Wang Chengli oraz inni kapłani Kościoła podziemnego są prześladowani przez władze w celu wywarcia na nich presji, aby zerwali więzy z papieżem[7]. W 2011 ks. Wang Chengli został skazany na 2 lata reedukacji przez pracę, prawdopodobnie za odmowę wstąpienia do Patriotycznego Stowarzyszenia Katolików Chińskich[8].

Ordynariusze[edytuj | edytuj kod]

Antybiskupi[edytuj | edytuj kod]

Ordynariusz mianowany przez Patriotyczne Stowarzyszenie Katolików Chińskich nieposiadający mandatu papieskiego:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d ucanews.com. [dostęp 2017-04-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-16)].
  2. brender.eu. [dostęp 2017-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-16)].
  3. Kan. 1382.
  4. brender.eu. [dostęp 2017-09-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-26)].
  5. a b brender.eu. [dostęp 2017-09-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-30)].
  6. ucanews.com. [dostęp 2017-04-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-16)].
  7. przymierzezmaryja.pl. [dostęp 2017-04-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-02)].
  8. asianews.it.
  9. Niemiec.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]