Dolina Skalskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Skalskie – dolina w północnych stokach Małych Pienin. Jej dnem płynie Skalski Potok uchodzący w Jaworkach do Grajcarka[1]. Miejscami dolina ma charakter wąwozu. W środkowej części, pomiędzy zboczami wzniesień Skalskiego, Repowej i Pawłowskiej Góry dolina jest porośnięta lasem. W pobliżu dolnej granicy lasu Skalski Potok tworzy przełom, po obu jego stronach znajdują się dwie duże skały; Czerwona Skała i Dziurawa Skała. W dolinie znajduje się więcej jeszcze skał, m.in. Podyrgałyłska (w lesie powyżej Dziurawej Skały), Mokra Skała, ostra igła skalna zwana Mizinką i duże Dziobakowe Skały w zachodnich zboczach Repowej[2][3]. W części doliny o największych walorach przyrodniczych i krajobrazowych znajduje się rezerwat przyrody Zaskalskie-Bodnarówka (zwiedzanie wymaga zgody nadleśnictwa w Krościenku). Na wapiennych skałach, w niedostępnych dla ludzi miejscach zachowały się fragmenty pierwotnej roślinności. W lesie ciekawa fauna ptaków[3].

W górnej części doliny istniały dawniej osiedla i pola uprawne Łemków ze wsi Biała Woda. Obecnie są to polany; Bosiłskie Ubocze i Zaskalskie. Ostały się jeszcze resztki jednej łemkowskiej chyżki (domu). Na polanach tych wypasają gazdowie z Podhala. Również poniżej ujścia Bosiłskiego Potoku, a naprzeciwko Dziobakowych Skał istniała dawniej polana zwana Dziobakową Polaną, obecnie zarośnięta lasem[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008.
  2. Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-09-28].
  3. a b c Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, ISBN 83-915859-4-8.