Domingo Terradellas

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Domènec Terradellas)
Domingo Terradellas
Ilustracja
Imię i nazwisko

Domingo Miguel Bernabé Terradellas

Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1713 (data chrztu)
Barcelona

Pochodzenie

hiszpańskie

Data i miejsce śmierci

20 maja 1751
Rzym

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Multimedia w Wikimedia Commons

Domingo Miguel Bernabé Terradellas[1][2][3][4], także Domènec, Domènech lub Domenico Terradeglias[1] (ochrzczony 13 lutego 1713 w Barcelonie, zm. 20 maja 1751 w Rzymie[1][2][3]) – hiszpański kompozytor działający we Włoszech.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przypuszczalnie kształcił się w Barcelonie u Francisco Vallsa[1]. W 1732 roku wyjechał do Neapolu, gdzie do 1738 roku studiował w Conservatorio dei Poveri di Gesù Cristo u Francesco Durantego[1][2][3][4]. Jeszcze w czasie studiów wystawił w 1736 roku swoje oratorium Giuseppe riconosciuto[1][2][3]. W 1743 roku odniósł sukces wystawioną w Rzymie operą Merope[1][2][3][4]. Od 1743 do 1745 roku pełnił funkcję kapelmistrza w rzymskim kościele San Giacomo degli Spagnoli[1][2][3]. W sezonie 1746–1747 przebywał w Londynie, gdzie był dyrektorem muzycznym King’s Theatre[1][2]. Podczas podróży powrotnej na kontynent spotkał się z Jeanem-Jacques’em Rousseau, który wspomniał o tym spotkaniu w Lettre sur la musique françoise z 1753 roku[1]. Brak udokumentowanych informacji na jego temat po 1747 roku, zmarł po powrocie do Włoch w nieznanych okolicznościach[1]. Według uważanej współcześnie za niewiarygodną plotki miał zostać zamordowany na zlecenie zazdrosnego o jego sukcesy Niccolò Jommellego, a jego ciało wrzucono do Tybru[4].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Twórczość operowa Terradellasa reprezentuje okres przedklasyczny w operze włoskiej, związana jest z kręgiem szkoły neapolitańskiej[1]. Na pierwszy plan wysuwa się w niej dbałość o zachowanie dramaturgicznego wyrazu muzyki, podstawą schematu konstrukcyjnego są recytatyw i aria, typowe dla muzyki barokowej ornamenty zostają natomiast usunięte[1]. Środki muzyczne w operach Terradellasa służą spotęgowaniu ekspresji, ostre zmiany metrum, tempa i trybu podkreślają muzyczne kontrasty między częściami[1].

Wybrane kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych)[1][2]

Opery

  • Astarto (wyst. Rzym 1739)
  • Gli intrighi delle cantarine (wyst. Neapol 1740)
  • Issipile (wyst. Florencja 1741 lub 1742)
  • Merope (wyst. Rzym 1743)
  • Artaserse (wyst. Wenecja 1744)
  • Semiramide riconosciuta (wyst. Florencja 1746)
  • Mitridate (wyst. Londyn 1746)
  • Bellerofonte (wyst. Londyn 1747)
  • Didone abbandonata (wyst. Turyn 1750)
  • Imeneo in Atene (wyst. Wenecja 1750)
  • Sesostri re d’Egiito (wyst. Rzym 1751)

Oratoria

  • Giuseppe riconosciuto (wyst. Neapol 1736)
  • Ermenegildo martire (wyst. Neapol 1739)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 62. ISBN 978-83-224-0905-3.
  2. ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3615. ISBN 0-02-865571-0.
  3. ↑ a b c d e f The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 911. ISBN 0-674-37299-9.
  4. ↑ a b c d Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 553–554. ISBN 978-0-8108-7183-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Domingo_Terradellas&oldid=69498478”