Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VI
(Przekierowano z Dowództwo Okręgu Korpusu nr VI we Lwowie)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1921 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Tradycje | |
| Rodowód |
Dowództwo Okręgu Generalnego „Lwów” |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. por. Emil Gołogórski |
| Ostatni |
gen. bryg. Władysław Langner |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Podległość | |
Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VI (DOK VI) – terytorialny organ Ministerstwa Spraw Wojskowych okresu II RP, pełniący funkcje administracyjno-gospodarcze, mobilizacyjne i garnizonowo-porządkowe z siedzibą w garnizonie Lwów.
Podczas kampanii wrześniowej Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VI mieściło się przy Placu Bernardyńskim we Lwowie[1].
Obsada personalna dowództwa okręgu[edytuj | edytuj kod]
- Dowódcy okręgu
- gen. por. Emil Gołogórski (10 VI 1919 - 10 III 1920)
- gen. por. Robert Lamezan-Salins (III 1920 - 31 VIII 1921)
- gen. dyw. Władysław Jędrzejewski (od 5 X 1921)
- gen. dyw. Juliusz Tarnawa-Malczewski (od 1 IV 1924)
- gen. dyw. Władysław Sikorski (od 14 XI 1925)
- gen. bryg. Bolesław Popowicz (od 20 III 1928)
- gen. bryg. Aleksander Litwinowicz (od 12 X 1935)
- gen. bryg. Józef Zając (20 VII - 3 VIII 1936 → Inspektor Obrony Powietrznej Państwa)
- gen. bryg. Michał Tokarzewski-Karaszewicz (od 3 VIII 1936)
- gen. bryg. Władysław Langner (14 II 1938 - 22 IX 1939)
- Zastępcy dowódcy okręgu
- gen. ppor. Adam Nowotny-Lachowicki-Czechowicz (od 3 VI 1919)
- gen. dyw. Mieczysław Linde (25 IX 1921 - 1927)
- gen. bryg. Eugeniusz Ślaski (cz.p.o. od XII 1925)
- Szefowie sztabu
- płk SG Jan Thullie (1919 - VIII 1920)
- płk SG Kazimierz Ścibor-Rylski (1923 – 22 VIII 1924 → dyspozycja MSWojsk.)
- płk SG Jerzy Wołkowicki (22 VIII – 1 X 1924 → I oficer sztabu Inspektora Armii Nr V)
- ppłk / płk SG Antoni Kamiński (15 X 1924 - 14 IX 1926 → dyspozycja szefa SG)
- płk SG Adam Koc (14 IX 1926 - 21 III 1928 → stan nieczynny)
- ppłk dypl. Tadeusz Lubicz-Niezabitowski (III 1928 - VI 1930)
- ppłk dypl. Mikołaj Freund-Krasicki (VI 1930 - III 1932)
- ppłk dypl. Ludwik Lepiarz (do 1934)
- ppłk dypl. Kazimierz Szydłowski (od 1934)
- płk dypl. piech. Ludwik Rudka (I 1938 - IX 1939)
- Zastępcy szefa sztabu
- ppłk SG Adam Ajdukiewicz (był w 1923)[2]
- ppłk SG Jan Pryziński (od 15 X 1923)
- płk SG Juliusz Drapella (od 2 XI 1924)
- Sztabowy oficer inspekcyjny artylerii Okręgu Generalnego „Lwów”
- ppłk art. Antoni Klemens Meravigilia-Crivelli (od 9 VII 1920)
- Szefostwo Artylerii i Służby Uzbrojenia Okręgu Korpusu Nr VI (1921-1926)
- szef - gen. bryg. Franciszek Meraviglia-Crivelli (od 25 X 1921)
- zastępca szefa - płk art. Karol Battaglia (od X 1925)
- 6 Okręgowe Szefostwo Artylerii (1926-1928)
- gen. bryg. Franciszek Meraviglia-Crivelli (do II 1927)
- płk art. inż. Jerzy Dobrowolski (od V 1927)
- gen. bryg. Mikołaj Majewski (28 I - III 1929)
- Szefowie 6 Okręgowego Szefostwa Uzbrojenia / szefowie Szefostwa Uzbrojenia OK VI
- płk art. Roman Wesołowski (III 1929 – †4 IX 1930)
- mjr uzbr. inż. Władysław I Ostrowski (X 1931[3] – VI 1934[4])
- mjr uzbr. Henryk Poplewski (od VI 1934[5])
- Szefowie inżynierii i saperów
- płk sap. Władysław Kornicki (1921 - 8 V 1926 → p.o. szefa Wojsk Technicznych OK VIII)
- Szefowie łączności
- ppłk łącz. Zygmunt Zygmuntowicz (do VI 1924 → zastępca dowódcy 2 płącz)
- mjr łącz. Józef Rawski (do IX 1939[6]) †1940 Charków
- Szefowie taborów
- ppłk tab. Artur Rössner (od 1 X 1925)
- mjr tab. Henryk Szwajkowski (do †30 I 1938)
- Szefowie intendentury
- płk int. Henryk Fitz (VI 1919 - VI 1920)
- płk int. Aleksander Dąbrowski (p.o. 1920 - 1921)
- gen. bryg. Józef Schindler (1922 - 1924)
- ppłk int. Kazimierz Hubert (p.o. od 15 VI 1924[7])
- płk int. Ignacy Witek (1932[8])
- Szefowie sanitarni (szefowie 6 Okręgowego Szefostwa Sanitarnego)
- płk lek. / gen. bryg. Ignacy Zieliński (V 1920 – IV 1927)
- płk lek. dr Franciszek Czechowicz (V 1927[9] – II 1929[10] → dyspozycja dowódcy OK VI)
- płk lek. dr Andrzej Kończacki (od VIII 1929[11])
- płk. lek. dr Franciszek Bałaszeskul (- IX 1939)[12]
- Szefowie weterynarii
- p.o. kpt lek. wet. Kazimierz Szczudłowski[13]
- płk lek. wet. Stefan Jakubowski (był w 1923)[2]
- płk lek. wet. Aleksander Michałowski (1 III 1922 - X 1925)
- ppłk lek. wet. Leopold Dobiasz (31 XII 1927 - 1931)
- Szefowie poborowi / inspektorzy poborowi / pomocnicy dowódcy do spraw uzupełnień
- ppłk / płk piech. Stanisław Hlawaty (1923 – 30 VI 1925)
- Szefowie remontu
- płk Stefan Malinowski (1923)[2]
- Szefowie duszpasterstwa wyznania katolickiego
- ks. dziekan Karol Bogucki (1923-1928)
- 6 Okręgowy Urząd Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego[14]
Kierownicy
- ppłk piech. Zygmunt Cšadek (XII 1929 – I 1931)
- ppłk piech. Jan Świątecki (I 1931 – VI 1933)
- mjr piech. Stefan Wyczółkowski (p.o. VI 1933 – VI 1934)
- ppłk dypl. piech. Szymon Kocur (VI 1934 – IV 1937)
- płk dypl. piech. dr Franciszek Polniaszek (1937 – 1939)
- zastępca kierownika – ppłk piech. Alfred Greffner[a]
- kierownik referatu – kpt. adm. (piech.) Stanisław VI Zieliński
- kierownik referatu wyszkolenia – kpt. adm. (art.) Jakub Szopiński
- komendant Okręgu Związku Strzeleckiego nr VI – mjr piech. Józef Hornberger
- komendant Legii Akademickiej – mjr piech. Jan Krysa
- Oficerowie
- kpt Kazimierz Czyhiryn – adiutant dowódcy okręgu (od 1938)
- kpt. Jakub Krzywoszyński (od 1 XII 1919)[17]
- płk Adolf Jachimowicz (1929 inspektor poboru)[18]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ppłk piech. Alfred Greffner (ur. 19 czerwca 1890 roku) był odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych (czterokrotnie) i Srebrnym Krzyżem Zasługi[15]. W styczniu 1934 roku minister spraw wojskowych sprostował jego nazwisko z „Grefner” na „Greffner”[16].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mieczysław Granatowski: Co można jeszcze wysupłać z pamięci?. W: Andrzej Brygidyn, Magdalena Brygidyn-Paszkiewicz: Wspomnienia i relacje żołnierzy Sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939-1944. Sanok: 2012, s. 75. ISBN 978-83-903080-5-0.
- ↑ a b c Almanach oficerski na rok 1923/24; praca zbiorowa Dział III Z.2, s. 37.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 335.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 148.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 169.
- ↑ Dokumenty 1997 ↓, s. 88.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 24 stycznia 1925 roku, s. 39, został zatwierdzony na stanowisku szefa 6 Okr. Szef. Int..
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 469.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 136.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 71, 83.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 290.
- ↑ Odpis. Płk dr Jan Czyż do L. 863/39. pism.co.uk. s. 28. [dostęp 2018-05-31].
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.1, nr 42), MSWojsk, 3 listopada 1920, s. 1133.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 520.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 12.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 23.
- ↑ Dekret L. 1828 z 14 I 1920, Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 3 z 31.01.1920 r., s. 26
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 12 marca 1929
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Dokumenty obrony Lwowa 1939. Artur Leinwand (oprac.). Warszawa: Instytut Lwowski, 1997. ISBN 83-910659-0-1.
- Adam Adrian Ostanek: VI Lwowski Okręg Korpusu w dziejach wojskowości polskiej w latach 1921–1939. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2013. ISBN 978-83-7543-286-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.