Drugie życie (film 2000)

Drugie życie
Deuxième vie
Gatunek	fantasy; komedia; sportowy
Rok produkcji	2000
Data premiery	25 października 2000
Kraj produkcji	Francja
Język	francuski
Czas trwania	100 minut
Reżyseria	Patrick Braoudé
Scenariusz	Patrick Braoudé
Główne role	Patrick Braoudé; Maria de Medeiros; Daniel Russo
Muzyka	Jacques Davidovici
Zdjęcia	Philippe Pavans
Montaż	Catherine Renault
Produkcja	Patrick Braoudé; Gérard Gaultier; Yves Marmion
Dystrybucja	UGC-Fox Distribution

Drugie życie (ang. "Second Life") – francuski film fabularny z 2000 roku w reżyserii Patricka Braoudé^[1], który również gra główną rolę w tym filmie, którego akcja rozgrywa się w okresie piłkarskich mistrzostw świata 1982 oraz 1998.

Zdjęcia do filmu powstały w Paryżu i w Maroku i odbywały się również pod tytułami Le 11^e commandement (The 11th Commandment) oraz Mon futur et moi (My Future and Me).

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

8 lipca 1982 roku. Półfinał mistrzostw świata 1982 na Estadio Ramón Sánchez Pizjuán w Sewilli. Reprezentacja Francji przegrywa 5:4 w rzutach karnych z reprezentacją RFN mimo prowadzenia w dogrywce 1:3, co we Francji uznano za narodową tragedię.

Vincent (Patrick Braoudé) jest 30-letnim, lecz niedojrzałym mężczyzną. Kiedy Laurie (Maria de Medeiros) – kobieta, którą kocha, prosi go o założenie rodziny, nie jest w stanie podjąć decyzji. Trudno mu również zdecydować o wznowieniu rodzinnej firmy, nawiązaniu kontaktu z Forsanem (Thierry Lhermitte), swoim przyjacielem z dzieciństwa, czy o zakupie jednej pary butów. Tego samego wieczoru uczestniczy w wypadku samochodowym, w wyniku którego Vincent przenosi się w czasie – 16 lat później, 12 lipca 1998 roku, kiedy to tysiące Francuzów świętują zdobycie przez swoją reprezentację mistrzostwa świata po wygranej 3:0 w finale na Stade de France w Saint-Denis z reprezentacją Brazylii. Feta odbywa się na Wieży Eiffla, na której Vincent jest mylony z Brazylijczykiem, potem uważany za głupca, kiedy pyta o powody świętowania.

Vincent ma również pewne trudności z opanowaniem faktu, takich jak m.in.: że Jacques Chirac jest prezydentem Francji, a kafejki internetowe są modne. Jego ojciec (Wojciech Pszoniak) sprzedał rodzinny sklep za pizzerię, a Ronny (Daniel Russo) został w niej kierowcą. Ma również trudności, kiedy odkrywa, że jest żonaty z Sonią (Isabelle Candelier), ojcem i dyrektorem generalnym kapitalistą, a także jest chciwy i nikczemny. Jego syn Cédric (Jimmy Redler) czuje do niego bezgraniczną nienawiść, a Vincenta wciąż niepokoi piękno swojej córki Mariny (Anne Abel). Zszokowany po odkryciu, że stał się wszystkim, czego nienawidził w 1982 roku oraz strawciwszy przyjaciół i Laurie, postanawia zrobić wszystko, by cofnąć się w czasie oraz zmienić swoje życie w celu uniknięcia tej katastrofalnej przyszłości^[3].