Egon Busek
 pułkownik dyplomowany saperów
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
szef sekcji |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Egon Busek (ur. 10 stycznia 1878, zm. po 1934) – pułkownik dyplomowany inżynier saperów Wojska Polskiego.
Życiorys
W 1900 roku pełnił służbę w c. i k. Pułku Kolejowym i Telegraficznym w Korneuburgu (niem. k. u. k. Eisenbahn- und Telegraphenregiment), w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 września 1899 roku[1]. W 1907 roku pełnił służbę w c. i k. 57 Galicyjskim Pułku Piechoty w Tarnowie, w stopniu kapitana porucznika 2. klasy ze starszeństwem z 1 listopada 1906 roku[2]. Mianowany podpułkownikiem Sztabu Generalnego ze starszeństwem z 1 lutego 1917 roku[3].
21 czerwca 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 lutego 1917 roku i przydzielony Departamentu III Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[4]. 29 maja 1920 roku został zatwierdzony w stopniu pułkownika z dniem 1 kwietnia 1920 roku, w korpusie inżynierii i saperów, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej[5]. W 1921 roku, w związku z reorganizacją naczelnych władz wojskowych, został zwolniony ze stanowiska szefa Sekcji Komunikacyjnej Oddziału IV Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych[6]. „Zajmując z górą dwa lata to wysokie i odpowiedzialne stanowisko, przyczynił się swą sumienną pracą do postawienia na należytym poziomie organizacji wojskowej służby komunikacyjnej”[7]. Z dniem 1 maja 1922 roku został przeniesiony w stan nieczynny na okres dwóch lat[8]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[9]. W latach 1923-1925 pozostawał w stanie nieczynnym, jako oficer nadetatowy 10 Pułku Saperów w Przemyślu[10][11][12]. Przed 1928 rokiem został przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał w Ustroniu[13]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział mobilizacyjny do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I i był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[14].
Ordery i odznaczenia
- Order Żelaznej Korony 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami[3]
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną[3]
- Jubileuszowy Krzyż Wojskowy (niem. Militär-Jubiläumskreuz)[3]
Przypisy
- ↑ Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1900, Wiedeń 1899, s. 298, 916.
- ↑ Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1908, Wiedeń 1907, s. 264, 546.
- ↑ a b c d Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 96.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 72 z 3 lipca 1919 roku, poz. 2351, 2386.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 9 czerwca 1920 roku, s. 400.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 7, 574.
- ↑ Pochwała nr G.M. 3317.I Ministra Spraw Wojskowych dla płk SG Egona Buzka. „Polska Zbrojna”. 5, s. 3, 1921-10-13. Warszawa.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 67 z 20 października 1923 roku, s. 713-720.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 227.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 905.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 827.
- ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 5.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 883.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 349, 852.
Bibliografia
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Lista oficerów Sztabu Generalnego (stan z dnia 31 grudnia 1925 roku). Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1926.