Elimination Chamber (2011)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elimination Chamber (2011)
Motyw muzyczny

„Ignition” ~ TobyMac[1]

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

Raw
SmackDown

Sponsor

Gwardia Narodowa Stanów Zjednoczonych

Data

20 lutego 2011

Widownia

11 500[2][3]

Hala

Oracle Arena

Miejsce

Oakland, Kalifornia

Gale pay-per-view – chronologicznie
Royal Rumble (2011) Elimination Chamber (2011) WrestleMania XXVII
Elimination Chamber – chronologicznie
Elimination Chamber (2010) Elimination Chamber (2011) Elimination Chamber (2012)

Elimination Chamber (2011) (znane również jako No Escape (2011) w Niemczech)– druga gala wrestlingu w chronologii cyklu Elimination Chamber wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 20 lutego 2011 w Oracle Arena w Oakland w Kalifornii[4]. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view.

Gala opierała się na dwa Elimination Chamber matchach. Podczas gali zorganizowano sześć walk, w tym jedna będąca Dark matchem. W pierwszym Elimination Chamber matchu, Edge obronił World Heavyweight Championship pokonując Reya Mysterio, Kane’a, Drew McIntyre’a, Big Showa i Wade’a Barretta. John Cena pokonał CM Punka, Johna Morrisona, Sheamusa, Randy’ego Ortona i R-Trutha, dzięki czemu wywalczył pojedynek o WWE Championship na WrestleManii XXVII. W pozostałych walkach The Corre (Justin Gabriel i Heath Slater) pokonali Santino Marellę i Vladimira Kozlova, zdobywając WWE Tag Team Championship, a The Miz obronił WWE Championship przeciwko Jerry'emu Lawlerowi.

Galę wykupiono 212 000 razy, co było mniejszą ilością w porównaniu do 287 000 wykupień zeszłorocznej edycji gali.

Produkcja[edytuj | edytuj kod]

Tło[edytuj | edytuj kod]

W 2010 roku World Wrestling Entertainment (WWE) zorganizowało wydarzenie profesjonalnego wrestlingu zatytułowane Elimination Chamber w trybie pay-per-view (PPV), które zastąpiło ich poprzednie wydarzenie, No Way Out. Koncepcja wydarzenia polega na tym, że jedna lub dwie walki wieczoru są Elimination Chamber matchami, których stawką są mistrzostwa lub gwarancja przyszłych walk o mistrzostwa[5]. Wydarzenie było promowane w Niemczech jako „No Escape” w obawie, że nazwa „Elimination Chamber” (ang. komora eliminacyjna) może przywodzić na myśl komory gazowe używane podczas Holokaustu[6][7].

Rywalizacje[edytuj | edytuj kod]

 Zobacz też: Wrestling.

Royal Rumble oferowało walki profesjonalnego wrestlingu z udziałem wrestlerów należących do brandów Raw i SmackDown. Wyreżyserowane rywalizacje (storyline’y) były kreowane podczas cotygodniowych gal Raw i SmackDown. Wrestlerzy są przedstawieni jako heele (negatywni, źli zawodnicy i najczęściej wrogowie publiki) i face’owie (pozytywni, dobrzy i najczęściej ulubieńcy publiki), którzy rywalizują pomiędzy sobą w seriach walk mających budować napięcie. Kulminacją rywalizacji jest walka wrestlerska lub ich seria[8][9].

Wyniki walk[edytuj | edytuj kod]

Nr Wyniki Stypulacje Czas[10]
1D Daniel Bryan (c) pokonał Teda DiBiase poprzez submission Singles match o WWE United States Championship[11] 5:42
2 Alberto Del Rio (z Ricardo Rodriguezem) pokonał Kofiego Kingstona poprzez submission Singles match[12] 10:30
3 Edge (c) pokonał Reya Mysterio, Kane'a, Drew McIntyre'a, Big Showa i Wade'a Barretta Elimination Chamber match o World Heavyweight Championship[13] 31:30
4 The Corre (Heath Slater i Justin Gabriel) (z Ezekielem Jacksonem) pokonali Santino Marellę i Vladimira Kozlova (c) (z Taminą Snuką) poprzez pinfall Tag team match o WWE Tag Team Championship[14] 5:08
5 The Miz (c) (z Alexem Riley) pokonał Jerry'ego Lawlera poprzez pinfall Singles match o WWE Championship[15] 12:10
6 John Cena pokonał CM Punka, Johna Morrisona, King Sheamusa, Randy'ego Ortona i R-Trutha Elimination Chamber match o miano pretendenta do WWE Championship na WrestleManii XXVII[16] 33:12
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)

Elimination Chamber match (SmackDown)[edytuj | edytuj kod]

Nr. eliminacji Wrestler Nr. wejściowy Wyeliminowany przez Metoda eliminacji[10] Czas[10]
1 Wade Barrett 3 Big Showa Przypięty po otrzymaniu KO Punch 18:48
2 Big Show 6 Kane’a Przypięty po otrzymaniu Chokeslam 20:54
3 Drew McIntyre 5 Kane’a Przypięty po otrzymaniu Chokeslam 21:09
4 Kane 4 Edge’a Przypięty po otrzymaniu Spear 22:50
5 Rey Mysterio 2 Edge’a Przypięty po otrzymaniu Spear 31:30
Zwycięzca Edge (c) 1
–

Elimination Chamber match (Raw)[edytuj | edytuj kod]

Nr. eliminacji Wrestler Nr. wejściowy Wyeliminowany przez Metoda eliminacji[10] Czas[10]
1 R-Truth 5 Sheamusa Przypięty po otrzymaniu Brogue Kick 17:31
2 Randy Orton 3 CM Punka Przypięty po otrzymaniu GTS 21:33
3 Sheamus 1 Johna Morrisona Przypięty po otrzymaniu crossbody ze szczytu klatki 25:16
4 John Morrison 2 CM Punka Przypięty po otrzymaniu GTS 32:50
5 CM Punk 6 Johna Cenę Przypięty po otrzymaniu Attitude Adjustment na stalową podłogę klatki 33:12
Zwycięzca John Cena 4
–

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Elimination Chamber: „Ignition” by TobyMac is the official theme song for WWE Elimination Chamber. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2011-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-04)].
  2. ↑ Recent WWE attendance figures (2/20 and 2/21). Wrestleview. [dostęp 2011-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-29)].
  3. ↑ Elimination Chamber 2010 results. Pro Wrestling History. [dostęp 2011-03-19].
  4. ↑ Elimination Chamber. Oracle Arena. [dostęp 2010-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-08)].
  5. ↑ Elimination Chamber Match rules. WWE, 2010-02-10.
  6. ↑ WWE No Escape. WWE. [dostęp 2018-01-30]. (niem.).
  7. ↑ Martin Hoffmann: Darum hat eine WWE-Show zwei Namen (This is why a WWE show has two names). Sport1, February 20, 2018. [dostęp 2018-02-24]. (niem.).
  8. ↑ Ed Grabianowski: How Pro Wrestling Works. [w:] HowStuffWorks, Inc. [on-line]. Discovery Communications. [dostęp 2012-03-05].
  9. ↑ Live & Televised Entertainment. WWE. [dostęp 2012-03-21].
  10. ↑ a b c d e James Caldwell: Caldwell's WWE Elimination Chamber PPV Results 2/20: Complete "virtual time" coverage of live PPV - Miz vs. Lawler, two Chamber matches. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. 20 lutego 2011. [dostęp 2011-02-21].
  11. ↑ Vargonium: WWE News: Chamber PPV dark match result - U.S. champion vs. DiBiase, three announcers revealed for live PPV. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. 20 lutego 2011. [dostęp 2011-12-17].
  12. ↑ Results:Destined for greatness. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2011-02-20].
  13. ↑ Results:Steel survivor. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2011-02-20].
  14. ↑ Results:The Corre of Victory. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2011-02-20].
  15. ↑ Results:Kingbreaker. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2011-02-20].
  16. ↑ Results:Oakland raider. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2011-02-20].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Elimination_Chamber_(2011)&oldid=73624694”