Erna Auerbach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Erna Auerbach
Data i miejsce urodzenia

1 października 1897
Frankfurt nad Menem

Data i miejsce śmierci

23 czerwca 1975
Londyn

Dziedzina sztuki

malarstwo, historia sztuki

Erna Auerbach (ur. 1 października 1897 we Frankfurcie nad Menem, zm. 23 czerwca 1975 w Londynie[1]) – wykładowczyni, malarka i historyczka sztuki pochodzenia żydowskiego, znana szczególnie z publikacji poświęconych artystom epoki Tudorów i Nicholasowi Hilliardowi[2]. Do lat trzydziestych XX w. mieszkała w Niemczech, następnie wyemigrowała do Anglii[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Rodzina i pochodzenie[edytuj | edytuj kod]

Córka malarki Emmy Kehrmann (1867-1958)[2] i Ernsta Auerbacha (1861-1926)[4], prawnika i lokalnego polityka[5]. Jej siostrą była Ilse Schmitthoff, szwagrem zaś Clive M. Schmitthoff[6]. Urodziła się w Niemczech, w rodzinie pochodzenia żydowskiego[3].

Aktywność na polu historii sztuki (w okresie przed emigracją)[edytuj | edytuj kod]

W latach 1917–1924 studiowała historię sztuki we Frankfurcie nad Menem, Bonn i Monachium, pod kierunkiem Rudolfa Kautzscha i Heinricha Wölfflina[3]. Jej dysertacja z 1925 była poświęcona XVI-wiecznej niemieckiej sztuce portretu z regionów Frankonii, Szwabii i Bawarii[3]. W latach 1925–1933 nauczała we Frankfurter Volksbildungsheim. Publikowała artykuły z zakresu historii sztuki w czasopismach branżowych, szczególnie w Kunstwanderer[6].

Twórczość malarska (w okresie przed emigracją)[edytuj | edytuj kod]

Od 1928 do 1930 kształciła się jako malarka, uczęszczając do frankfurckiej Kunstgewerbeschule oraz pobierając prywatne lekcje pod kierunkiem Williego Baumeistera[3]. Używane przez nią techniki malarskie to akwarela oraz malarstwo olejne. Tworzyła portrety, martwe natury, pejzaże. Wystawy indywidualne jej dzieł zorganizowano w Schemes Gallery (1925) oraz we Frankfurter Kunstverein (1931). Prace Auerbach były również prezentowane na licznych wystawach zbiorowych[6], m.in. „Frauen von Frauen dargestellt” w 1930[7].

Represje, emigracja i wojna[edytuj | edytuj kod]

W okresie narodowego socjalizmu w Niemczech aktywność naukowa i twórcza Auerbach była ograniczana. Zabroniono jej udziału w wystawach, prowadzenia wykładów, druku pracy doktorskiej[7], a nawet malowania[6]. W 1933 roku artystka emigrowała wraz z siostrą do Londynu[8]. W 1936 została jedną z pierwszych osób zatrudnionych w galerii sztuki Ben Uri. Podczas II wojny światowej służyła w Women’s Voluntary Service. Po zniszczeniu jej pracowni malarskiej[8] w wyniku bombardowań[9] zajmowała się produkcją pocztówek i kartek świątecznych dla Favil Press, podobnie jak inni artyści-migranci[8].

Aktywność na polu historii sztuki (w okresie po emigracji)[edytuj | edytuj kod]

Po wojnie podjęła studia z zakresu historii sztuki na Courtauld Institute of Art w Londynie. Ukończyła je w 1950, specjalizując się w artystach z epoki Tudorów. Obroniła kolejną dysertację, poświęconą patronatowi sztuki i malarstwu w XVI-wiecznej Anglii. Praca ta stanowiła podstawę jej pierwszej opublikowanej książki pt. Tudor Artists: A Study of Painters in the Royal Service and of Portraiture on Illuminated Documents from the Accession of Henry VIII to the Death of Elizabeth I. W latach 1947–1975 była wizytującą wykładowczynią w National Gallery oraz w londyńskim Polytechnic Institute. Wykładała także w Metropolitan Museum w Nowym Jorku (1970-75) i innych instytucjach. Publikowała artykuły na temat portretów i manuskryptów z epoki Tudorów w prestiżowych czasopismach, m.in.: The Burlington Magazine, Apollo i The Connoisseur[8]. Przygotowywała wykłady dotyczące sztuki dla BBC[6].

Twórczość malarska (w okresie po emigracji)[edytuj | edytuj kod]

Od lat 30. do 70. XX w. prace Auerbach były prezentowane na licznych wystawach sztuki, m.in. w Royal Academy of Arts[8].

Wybrane wystawy malarstwa[edytuj | edytuj kod]

Poniżej przedstawiono wybór wystaw dzieł malarskich E. Auerbach[6][8]:

  • Flower Paintings of the World of Augustibe Gall, Holt, Norfolk (1971),
  • Ben Uri Picture Fair (1961, 1968),
  • Contemporary Jewish Artists Exhibition of Paintings, Sculpture, Drawings, Ben Uri Art Gallery (1949),
  • Spring Exhibition by Contemporary Jewish Artists, Ben Uri Art Gallery (1948),
  • Exhibition of Painting and Sculpture by Contemporary Jewish Artists, Ben Uri Art Gallery (1946),
  • Autumn Exhibition of Paintings, Sculptures and Drawings by Contemporary Jewish Artists, Ben Uri Art Gallery (1945),
  • Exhibition of Portraits by Contemporary Jewish Artists, Ben Uri Art Gallery (1945),
  • Arcade Gallery (1945),
  • Summer Exhibition of Paintings, Sculpture and Drawings by Contemporary Artists, Ben Uri Art Gallery (1944),
  • Leicester Galleries (1944),
  • Royal Academy of Arts (1943),
  • Exhibition of 20th Century German Art, Royal Academy of Arts (1938),
  • Solo Show, Brook Street Gallery, London (1938),
  • Annual Exhibition of Works by Jewish Artists, Ben Uri Jewish Art Gallery (1936),
  • German Jewish Artiststs’ Work, Parson Gallery, London (1936),
  • Annual Exhibition of Works by Jewish Artists, Ben Uri Jewish Art Gallery (1935),
  • Frankfurter Kunstverein (1931),
  • Schemes Gallery (1925).

Wybrane publikacje z dziedziny historii sztuki[edytuj | edytuj kod]

Poniżej przedstawiono wybór publikacji E. Auerbach:

  • Tudor Artists: A Study of Painters in the Royal Service and of Portraiture on Illuminated Documents from the Accession of Henry VIII to the Death of Elizabeth I, University of London, Athlone Press, 1954[10],
  • Nicholas Hilliard, Routledge & Kegan Paul, 1961[11],
  • Paintings and sculpture at Hatfield House, Constable, 1971, ISBN 978-0094576407 (współautorstwo: C. Kingsley Adams)[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Erna Auerbach – Deutsche Digitale Bibliothek [online], www.deutsche-digitale-bibliothek.de [dostęp 2021-12-10].
  2. ↑ a b Erna Auerbach [online], RKD – Netherlands Institute for Art History [dostęp 2021-12-10] (ang. • niderl.).
  3. ↑ a b c d e n, Auerbach, Erna [online], Ulrike Wendland, Biographisches Handbuch deutschsprachiger Kunsthistoriker im Exil: Leben und Werk der unter dem Nationalsozialismus verfolgten und vertriebenen Wissenschaftler. München: Saur, 1999, vol. 1, 14-16; Christine Rohrschneider, „Erna Auerbach,” in Allgemeines Künstlerlexikon, 5. Munich and Leipzig: Saur, 1992, pp. 617-18; Dictonary of British Artists 1880-1940, ed. by J. Johnson and A. Greutzner, Suffolk: Antique Collectors’ Club, 1976, p. 33; Gabriele Hofner-Kulenkamp, Kunsthistorikerinnen in Exil (Manuscript, Hamburg, 1991). Obituariey: Times (London), June 27, 1975., 21 lutego 2018 [dostęp 2021-12-10] (ang.).
  4. ↑ Frankfurter Frauenzimmer – Biografien [online], www.frankfurterfrauenzimmer.de [dostęp 2021-12-10].
  5. ↑ Erna Auerbach war eine Tochter der Malerin Emma Kehrmann 1867–1958 und des Juristen und Kommunalpolitikers Ernst Moritz Auerbach 1863–1926. Ihre Schwester Ilse [online], ww.de.freejournal.org [dostęp 2021-12-10] (niem.).
  6. ↑ a b c d e f Herbert A. Strauss i inni, The Arts, Sciences, and Literature, Walter de Gruyter GmbH & Co KG, 7 lutego 2014, ISBN 978-3-11-097027-2 [dostęp 2022-01-07] (ang.).
  7. ↑ a b Auerbach, Erna | Frankfurter Personenlexikon [online], frankfurter-personenlexikon.de [dostęp 2022-01-07].
  8. ↑ a b c d e f BURU database [online], www.buru.org.uk [dostęp 2022-01-07].
  9. ↑ Lucy Wasensteiner, The Twentieth Century German Art Exhibition: Answering Degenerate Art in 1930s London, Routledge, 9 października 2018, ISBN 978-1-351-00412-1 [dostęp 2022-01-07] (ang.).
  10. ↑ Erna Auerbach, Tudor Artists: A Study of Painters in the Royal Service and of Portraiture on Illuminated Documents from the Accession of Henry VIII to the Death of Elizabeth I., University of London, Athlone Press, 1954 [dostęp 2022-01-07] (ang.).
  11. ↑ Erna Auerbach, Nicholas Hilliard, Routledge & Paul, 1961 [dostęp 2022-01-07] (ang.).
  12. ↑ Erna Auerbach, C. Kingsley Adams, Paintings and Sculpture at Hatfield House: A Catalogue Compiled by Erna Auerbach and C. Kingsley Adams, Constable, 1971 [dostęp 2022-01-07] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Erna_Auerbach&oldid=73390005”