Ernst de Jonge
.JPG) Ernst de Jonge, 1937 | ||||
| Pełne imię i nazwisko |
Ernst Willem de Jonge | |||
|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||||
| Data i miejsce śmierci |
3 września 1944 | |||
| Obywatelstwo | ||||
| Informacje klubowe | ||||
| Klub |
KSRV Njord | |||
| Dorobek medalowy | ||||
| ||||
| Odznaczenia | ||||
 
| ||||
Ernst de Jonge (ur. 22 maja 1914 w Sinabang na Simeulue, zm. 3 września 1944 w Rawiczu) – holenderski wioślarz, uczestnik holenderskiego ruchu oporu podczas II wojny światowej.
Biografia[edytuj | edytuj kod]
Ernst de Jonge urodził się w Sinabang na wyspie Simeulue w Holenderskich Indiach Wschodnich 22 maja 1914. Rodzina powróciła do Holandii w 1925 roku. Po odbyciu służby wojskowej studiował na Uniwersytecie w Lejdzie. Tam trenował wioślarstwo. Jego drużyna zaklasyfikowała się do Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1936 w Berlinie. Po powrocie z olimpiady studiował prawo, w latach 1937-1938 pełniąc funkcję prezesa związku studenckiego w Lejdzie. W tym okresie De Jonge zaprzyjaźnił się z Erikiem Hazelhoffem Roelfzemą, późniejszym pilotem RAF-u i adiutantem królowej Wilhelminy. W czasie postrzyżyn członków związku studenckiego Ernst de Jonge rozbił na głowie Roelfzemy wazę do zupy. Egzamin prawniczy zdał w 1938 roku. Tuż przed wybuchem II wojny światowej De Jonge pracował na Antylach Holenderskich[1][2].
W sierpniu 1941 De Jonge przybył do Londynu, gdzie przeniosła się królowa wraz z rządem w wyniku zajęcia Holandii przez wojska niemieckie. De Jonge przeszedł wojskowe szkolenie wywiadowcze. Dnia 22 lutego 1942 wraz z Evertem Rademą przepłynęli kanał, lądując w Katwijk. Z Lejdy De Jonge udał się do Wassenaar. Rozpoczął działalność w holenderskim ruch oporu. Zatrzymano go w Rotterdamie 22 maja 1942 roku. Z Assen wraz z grupą innych 52 więźniów został przewieziony do więzienia w Rawiczu na terenie okupowanej przez Niemcy Polski. 47 więźniów holenderskich trafiło następnie do obozu Mauthausen-Gusen. Prawdopodobnie De Jonge zmarł w więzieniu w Rawiczu 3 września 1944 roku. Miejsce pochówku nieznane[1][2].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Medal Brązowego Lwa (14 grudnia 1949)[3]
- Krzyż Pamiątkowy Ruchu Oporu[3]
Konotacje w kulturze[edytuj | edytuj kod]
Wojenne losy De Jonge zostały częściowo przedstawione w wydanej w 1970 roku książce autorstwa Erika Hazelhoffa Roelfzemy pt. Het Hol Van De Ratelslang. Na jej podstawie powstał w 1977 roku film Żołnierz orański w reżyserii Gerarda Soetemana i Paula Verhoevena[1][2][4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Biographie. Ernst Willem De Jonge. olympics.com. [dostęp 2021-08-06]. (ang.).
- ↑ a b c Tony Bijkerk. From Olympian to Secret Agent: The Remarkable Career of Jonkheer Ernst de Jong. „Journal of Olympic History”. 11 (2), s. 93-102, 2003. (ang.).
- ↑ a b Jonge, de, Jonkheer Ernst Willem. tracesofwar.com. [dostęp 2021-08-06].
- ↑ Żołnierz orański. filmweb.pl. [dostęp 2021-08-06]. (pol.).