Eugeniusz Kalinowski (inżynier)
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: mechanika techniczna cieczy i gazów, termodynamika | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Eugeniusz Kalinowski (ur. 1 stycznia 1927, zm. 11 sierpnia 2001[1]) – polski inżynier mechanik. Studiował w latach 1945-1950 na Wydziale Mechaniczno-Elektrotechnicznym (później Mechanicznym) Politechniki Wrocławskiej, po ukończeniu studiów od maja 1950 rozpoczął pracę w Katedrze Teorii Maszyn Cieplnych jako młodszy asystent. W 1963 obronił pracę doktorską Dopuszczalna szybkość studzenia ciał kruchych na przykładzie kruchego szkła przezroczystego, zaś w 1968 na Politechnice Śląskiej w Gliwicach na podstawie rozprawy Przekazywanie ciepła do gruntu przy równoczesnym podsiąkaniu wody gruntowej uzyskał stopień doktora habilitowanego. Od 1976 r. profesor na Wydziale Mechaniczno-Energetycznym Politechniki Wrocławskiej[2].
Został pochowany na Cmentarzu Świętej Rodziny we Wrocławiu[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ dane biograficzne na stronie Cmentarza Świętej Rodziny we Wroclawiu
- ↑ Marek Burak, Piotr Pregiel, Tytularni profesorowie Politechniki Wrocławskiej 1945-2015, Politechnika Wrocławska, s. 47, ISBN 978-83-7493-885-3 [dostęp 2022-02-27] (pol.).
- ↑ Kalinowski Eugeniusz - dane o grobie [online], mogily.pl [dostęp 2023-10-24].