Eugeniusz Schielberg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Schielberg
Dietrich
Ilustracja
plutonowy plutonowy
Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1920
Warszawa

Data i miejsce śmierci

18 kwietnia 2002
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

AK Armia Krajowa

Formacja

Szare Szeregi

Jednostki

Batalion „Parasol”

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Późniejsza praca

inżynier elektryk

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Eugeniusz Schielberg ps. Dietrich (ur. 15 listopada 1920 w Warszawie, zm. 18 lipca 2002 tamże[1]) – plutonowy Armii Krajowej, żołnierz I plutonu 1. kompanii batalionu „Parasol”, powstaniec warszawski[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Edwarda i Apolonii z Sułkowskich. Podczas okupacji niemieckiej działał w polskim podziemiu zbrojnym. Należał do żoliborskiej grupy PET-u, a po włączeniu PET-u do Szarych Szeregów, do Hufca Centrum CR-500 Warszawskich Grup Szturmowych. 1 sierpnia 1943 przekazany wraz z drużyną CR-500 do oddziału wydzielonego Agat.
Brał udział w akcjach:

Uczestnik powstania warszawskiego. Po powstaniu internowany w obozie w okolicach Drezna, z satysfakcją obserwował zniszczenia po alianckim nalocie na to miasto[3].

Po wojnie pracował jako inżynier elektronik, m.in. w latach 70. XX w. w zakładach Meramat w Warszawie.

Odznaczony Orderem Virtuti Militari[4]. W 2000 roku Prezydent RP, Aleksander Kwaśniewski, przyznał Eugeniuszowi Schielbergowi Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Warszawskie nekrologi.. Nekrologi warszawskie. [dostęp 2011-03-30].
  2. Powstańcze biogramy. Eugeniusz Schielberg ps. Dietrich. Strona Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2011-03-30].
  3. Wola'44 i Drezno'45 – blog Almanzor [online], almanzor.salon24.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
  4. Federation of East European Family History Societies. [dostęp 2015-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-09)].
  5. Odznaczenia Prezydenta RP dla żołnierzy AK. Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. [dostęp 2011-03-30].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Piotr Stachiewicz: "Parasol". Dzieje Oddziału do Zadań Specjalnych Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-0273-5.
  • Anna Borkiewicz-Celińska: Batalion Zośka. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1990. ISBN 83-06-01851-6.
  • Tomasz Strzembosz: Akcje zbrojne podziemnej Warszawy 1939-1944. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1983. ISBN 83-06-00717-4.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]