Euzebiusz Hauser

Euzebiusz Hauser
	pułkownik dyplomowany piechoty
Data urodzenia	16 grudnia 1885
Data śmierci	1965
	Przebieg służby
Lata służby	do 1929
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Jednostki	48 Pułk Piechoty; Oficerski Trybunał Orzekający
Stanowiska	dowódca pułku piechoty; członek OTO
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Euzebiusz Hauser (ur. 16 grudnia 1885, zm. 1965^[1]) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Euzebiusz Hauser urodził się 16 grudnia 1885 roku. Starszy porucznik przydzielony do Sztabu Generalnego ze starszeństwem z 1 listopada 1911 roku. W styczniu 1914 roku pełnił służbę na stanowisku oficera sztabu c. i k. XXI Brygady Piechoty we Lwowie (11 Dywizja Piechoty), pozostając oficerem nadetatowym c. i k. 45 pułku piechoty w Przemyślu^[2].

5 maja 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1915 roku^[3].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 83. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 2 pułk piechoty Legionów^[4]. Z dniem 10 października 1922 roku został przeniesiony z Szefostwa Administracji Armii Ministerstwa Spraw Wojskowych do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu na stanowisko szefa sztabu^[5]. 18 maja 1923 roku Prezydent RP zatwierdził go w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 119,5. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[6]. Następnie pełnił służbę w Ministerstwie Spraw Wojskowych, będąc na etacie przejściowym w Komisji dla przepisów gospodarczo-rachunkowych i kasowych, będąc oficerem nadetatowym 37 pułku piechoty w Kutnie^[7]. 13 lipca 1924 roku otrzymał przeniesienie do 48 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Stanisławowie na stanowisko dowódcy pułku^[8]. 31 marca 1927 roku został mianowany członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego^[9]. 14 lutego 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska w OTO i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I^[10]. Z dniem 30 czerwca 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku^[11]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”^[12].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Alʹbina Fedorovna Noskova, NKWD i polskie podziemie 1944-1945: z "teczek specjalnych" Józefa W. Stalina, TAiWPN Universitas, 1998, s. 479
↑ Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914, Wiedeń luty 1914, s. 103, 193, 253, 468.
↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 65 z 12 czerwca 1919 roku, poz. 2056.
↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 23.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 33 z 16 września 1922 roku, s. 721.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 26 maja 1923 roku, s. 1.
↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 233, 396.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 66 z 13 lipca 1924 roku, s. 384. Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 240, 340.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 31 marca 1927 roku, s. 97. Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 113, 159.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 77.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 139.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 323, 842.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
Rocznik oficerski rezerw 1934.

[1] Alʹbina Fedorovna Noskova, NKWD i polskie podziemie 1944-1945: z "teczek specjalnych" Józefa W. Stalina, TAiWPN Universitas, 1998, s. 479

[2] Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914, Wiedeń luty 1914, s. 103, 193, 253, 468.

[3] Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 65 z 12 czerwca 1919 roku, poz. 2056.

[4] Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 23.

[5] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 33 z 16 września 1922 roku, s. 721.

[6] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 26 maja 1923 roku, s. 1.

[7] Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 233, 396.

[8] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 66 z 13 lipca 1924 roku, s. 384. Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 240, 340.

[9] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 31 marca 1927 roku, s. 97. Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 113, 159.

[10] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 77.

[11] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 139.

[12] Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 323, 842.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]