Fernando Tarrida del Mármol

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fernando Tarrida del Mármol
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1861
Hawana

Data i miejsce śmierci

1915
Londyn

Zawód, zajęcie

matematyk, filozof, publicysta, aktywista polityczny

Fernando Tarrida del Mármol (ur. 2 sierpnia 1861 w Hawanie, zm. w 1915 w Londynie) – kubański matematyk pochodzenia hiszpańskiego. Znany przede wszystkim ze swojej działalności w ramach ruchu anarchistycznego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W młodości był zwolennikiem republikańskiego federalizmu, od którego odszedł po zetknięciu się z hiszpańskim działaczem anarchistycznym Anselmo Lorenzo, w wieku 18 lat, co oznaczało zerwanie kontaktów z rodziną.

Na Uniwersytecie w Pau uzyskał dyplom z matematyki, następnie studiował inżynierię w Barcelonie, Tuluzie i Madrycie. Ostatecznie pracował jako profesor matematyki na Politechnice Barcelońskiej[1].

Pisywał do hiszpańskich czasopism anarchistycznych „Acracia”, „La Revista Blanca” i „El Productor”; współpracował z ruchem Nowoczesnej Szkoły (Escuela Moderna) Francisco Ferrera.

Zdobył uznanie na polu teorii anarchizmu dzięki koncepcji anarchizmu bezprzymiotnikowego, zaproponowanej po raz pierwszy w artykule w czasopiśmie „La Révolte” (w 1889) – idei, której był czołowym eksponentem, a popieranej m.in. przez Maxa Nettlaua i Ricardo Mella.

Od 1896 przebywał na uchodźstwie najpierw we Francji, potem w Belgii, a w końcu w Wielkiej Brytanii, gdzie zmarł w 1915.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. George Richard Esenwein, Anarchist Ideology and the Working-class Movement in Spain, 1868-1898, University of California Press, 1989, ISBN 978-0-520-06398-3 [dostęp 2019-09-15] (ang.).