Filip Fabricius
 |
Ten artykuł od 2021-03 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
| Philipp Fabricius von Rosenfeld und Hohenfall | |
 Defenestracja praska w 1618 | |
| Wiceszambelan Sekretarz Kancelarii Dworu Czeskiego | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Żona |
Judyta Podmanicka |
Filip Fabricius lub Platter (ur. ok. 1570 w Mikulovie, zm. 1632 w Pradze) – czeski urzędnik, najbardziej znany z bycia trzecią ofiarą defenestracji praskiej z 1618 roku.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się najprawdopodobniej w Mikulovie na Morawach, był z pochodzenia Niemcem[1]. Jego dziadkiem miał być poeta Georg Fabricius[2], jest to jednak mało prawdopodobne[3]. Prawdopodobnie pochodził z rodziny protestanckiej, a później przeszedł na katolicyzm[4]
Studiował w praskiej Akademii Jezuickiej (pierwsza wzmianka pochodzi z 1586, był wtedy studentem retoryki)[5], w 1588 roku uzyskał tytuł licencjata, a rok później magistra[6]. Następnie zamieszkał na stałe w Pradze[7], gdzie prawdopodobnie został wykładowcą Akademii Jezuickiej[8].
W 1598 roku ożenił się z Judytą Podmanicką, jedynym żyjącym potomkiem bogatego praskiego kupca[9]. Zamieszkał na Starym Mieście[10], jescze przed 1618 rokiem został także wybrany do rady miejskiej Starego Miasta[11]. Możliwe, że pełnił także funkcję sekretarza najwyższego burgrabiego, Adama ze Šternberka[11].
Najpóźniej od 1605 roku był sekretarzem w kancelarii dworu czeskiego, a od 1611 roku pełnił funkcję jej pierwszego sekretarza[12].
23 maja 1618 roku Filip Fabricius wraz z Jaroslavem Bořitą z Martinic i Vilémem Slavatą z Chlumu padł ofiarą defenestracji praskiej[12]. Fabricius natychmiast po tym opuścił Pragę i udał się do Wiednia
Po bitwie na Białej Górze został mianowany radnym, wiceszambelanem, szeryfem regionu Mladá Boleslav i członkiem kilku innych rad[12]. Otrzymał także kilka nowych posiadłości w Pradze i regionie Mělník. Jego nazwisko przedłużono następnie o przydomek Hohenfall[13].
Zmarł w 1632 i pochowany został w kościele św. Jakuba w Pradze.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kilián 2005 ↓, s. 14.
- ↑ Kilián 2005 ↓, s. 11.
- ↑ Kilián 2005 ↓, s. 13.
- ↑ Kilián 2005 ↓, s. 18.
- ↑ Kilián 2005 ↓, s. 19.
- ↑ Kilián 2005 ↓, s. 20.
- ↑ Kilián 2005 ↓, s. 21.
- ↑ Kilián 2005 ↓, s. 22.
- ↑ Kilián 2005 ↓, s. 24.
- ↑ Kilián 2005 ↓, s. 25.
- ↑ a b Kilián 2005 ↓, s. 26.
- ↑ a b c Jan KILIÁN: Filip Fabricius z Rosenfeldu a Hohenfallu [online], Dějiny a současnost [dostęp 2024-01-27].
- ↑ Fabricius z Rosenfeldu a Hohenfallu, Filip [online], data.cerl.org [dostęp 2024-01-27].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Kilián, Filip Fabricius z Rosenfeldu a Hohenfallu : život, rod a dílo defenestrovaného sekretáře, Veduta, 2005, ISBN 80-86829-09-X, OCLC 320478539.
- Arnošt Denis: Konec samostatnosti české. Praga: 1932.
- Jan Kilián: Podkomoří a zámecký hejtman na cestách. Komparace pracovních a jiných výjezdů Filipa Fabricia a Martina Pruška z Prušova v letech 1611 – 1632. Univerzita Pardubice, 2007.