Fort II Twierdzy Toruń
nr rej. A/1365 z 1 lutego 1971 | |
Widok ogólny fortu | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Adres |
ul. Leszczynowa 2 |
Architekt | |
Rozpoczęcie budowy |
1879 |
Ukończenie budowy |
1882 |
Położenie na mapie Torunia | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego | |
53°01′27,88″N 18°39′18,77″E/53,024411 18,655214 |
Fort II Twierdzy Toruń – główny fort artyleryjski, od 1907 roku imienia Friedricha von Bülowa[1]. Znajduje się przy ul. Leszczynowej 2.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Został zbudowany w latach 1878–1882[1] jako jeden z dwóch pierwszych fortów (drugim był budowany równolegle Fort XI) w pierścieniu fortów toruńskich. Został wzniesiony od strony ówczesnej granicy prusko-rosyjskiej[potrzebny przypis] i miał strzec dworzec Toruń Mokre[2]. Razem z fortem Przyczółek Mostowy, Fortem Kolejowym i fortem XI stanowił pierwszy luźny pierścień ochrony miasta. Ogień artyleryjski z fortu II miał zasięg do 7,5 kilometra[potrzebny przypis].
W 1877 roku zakupiono grunt pod budowę fortu. Budowa warowni zaczęła się w 1878 roku, zakończyła w 1882 roku[1]. Fort został wzniesiony według projektu standardowego małego fortu głównego na planie pięciokąta. Jego uzbrojenie stanowił zespół 26 dział, a po późniejszych modyfikacjach także dwie baterie skrzydłowe na przedłużeniu szyi fortu oraz schrony z czterema punktami obserwacyjnymi. Całość fortu otacza wał przeciwskarpy[potrzebny przypis].
Po powrocie Torunia do Polski fort został przejęty przez wojsko polskie, które w 1921 roku urządziło w nim szpital Obozu Internowanych nr 15. W 1922 roku zakwaterowano w forcie 8. oddział służby artylerii[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Giętkowski, Karpus i Rezmer 2004 ↓, s. 170.
- ↑ Giętkowski, Karpus i Rezmer 2004 ↓, s. 171.
- ↑ Giętkowski, Karpus i Rezmer 2004 ↓, s. 173.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mirosław Giętkowski, Zbigniew Karpus, Waldemar Rezmer: Twierdza Toruń. Toruń: Dom Wydawniczy Duet, 2004. ISBN 83-89706-12-1.