Franciszek Bujak (sędzia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Bujak
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1852
Kraków

Data i miejsce śmierci

30 września 1915
Kraków

poseł do austriackiej Rady Państwa
XI kadencji
Okres

od 17 czerwca 1907
do 30 marca 1911

Przynależność polityczna

Koło PolskiePolskie Stronnictwo Demokratyczne

Następca

Zygmunt Klemensiewicz

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry)

Franciszek Bujak (ur. 22 marca 1852 w Krakowie, zm. 30 września 1915 tamże) – polski prawnik, sędzia, poseł do austriackiej Rady Państwa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył gimnazjum św. Anny w Krakowie (1871), a następnie studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim (1871–1875), uzyskując tytuł doktora prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1877. Auskultant w sądzie krajowym w Krakowie od listopada 1875, następnie adiunkt w sądzie okręgowym w Chrzanowie od 1882 i w Krakowie od 1884. W 1888 został zastępcą prokuratora w Prokuratorii Państwa w Nowym Sączu. W 1892 prezes sądu okręgowego cywilnego w Krakowie, następnie radca sądu krajowego, a od 1911 prezes sądu obwodowego w Wadowicach[1].

Radny miasta Krakowa 1903–1908. Wybrany do austriackiej Rady Państwa XI kadencji (1907–1911) z okręgu 40 (Kraków – Podgórze – Wieliczka – Dobczyce). W parlamencie należał do grupy posłów demokratycznych Koła Polskiego w Wiedniu[1]. W 1898 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Franciszka Józefa[2].

Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas 3)[3].

Stosunki rodzinne[edytuj | edytuj kod]

Syn Grzegorza Bujaka, nadzorcy teatrów w Krakowie. Żonaty ze Stanisławą Pszornową. Miał syna i dwie córki[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]