Gaje Roztockie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gaje Roztockie
Гаї-Розтоцькі
Ilustracja
Gaje obecnie Gaje Roztockie - drugie wojskowe zdjęcie topograficzne Galicji z okresu józefińskiego i franciszkańskiego 1809-1869
Państwo

 Ukraina

Obwód

 tarnopolski

Rejon

zborowski

Powierzchnia

15 km²

Populacja (2001)
• liczba ludności


1050[1]

Nr kierunkowy

+380 3540

Kod pocztowy

47232

Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Gaje Roztockie”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Gaje Roztockie”
Ziemia49°49′14″N 25°24′35″E/49,820556 25,409722

Gaje Roztockie (ukr. Гаї-Розтоцькі) – wieś na Ukrainie w rejonie zborowskim należącym do obwodu tarnopolskiego, położona na północny wschód od miasteczka Załoźce.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza pisemna wzmianka w 1785. Teren należał do XIV wieku do dóbr oleskich i był własnością wojewody Marcina Kamienieckiego, a następnie magnatów Wiśniowieckich i Potockich.

Miejscowość została wybudowana po wielkim pożarze w 1830 roku, który niemal całkowicie zniszczył znajdujące się w pobliżu Załoźce. Część mieszkańców Załoźców odkupiła kawałek ziemi od klasztoru św. Augustyna i założyła osadę. Miejscowość leży na terenie obfitującym w wąwozy i jary. Ziemia jest gliniasta i nadaje się do ogrodnictwa. Tym też oraz pszczelarstwem zajmowali się założyciele wsi. Oprócz tego wyrabiali wozy, beczki, garbowali skóry oraz zajmowali się tkactwem.

W czasie I wojny światowej wieś została zniszczona, a ludność deportowana do południowej Austrii. W czasie II wojny światowej do Armii Czerwonej siłą powołano 89 mężczyzn, 21 z nich zginęło.

W listopadzie 1944 roku oddział ukraińskich nacjonalistów dokonał w Gajach Roztockich zbiorowego zabójstwa 16 Polaków z 4 rodzin[2][3].

We wsi funkcjonuje cerkiew greckokatolicka pw. Wniebowstąpienia.

Ze wsi pochodził chemik Kazymyr Patrylak.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu tarnopolskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
  2. Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 491, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487.
  3. Władysław Kubów, „Terroryzm na Podolu”, Warszawa 2003, s. 95

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Aftanazy Roman, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, T. 7, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, Warszawa, 1995, ISBN 83-04-03701-7 całość, ISBN 83-04-04229-0 t. 7, ss. 73-74
  • Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV, Warszawa, 1880–1902, s. 354.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]