Gajnik (Góry Bardzkie)
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
747[1] m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów  | |
 50°27′42,847″N 16°44′53,585″E/50,461902 16,748218
| |
Gajnik (niem. Hain-Koppe, 747 m n.p.m.) – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w paśmie Gór Bardzkich, w Sudetach Środkowych.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie położone jest w Sudetach Środkowych, w środkowej części Grzbietu Wschodniego Gór Bardzkich, na grzbiecie odchodzącym od Kłodzkiej Góry w kierunku północno–zachodnim[1]. Wznosi się około 5,3 km na południe od centrum Barda[1].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie o niewyraźnie zaznaczonym wierzchołku, wyrasta na południowy wschód od Ostrej Góry, w postaci małego, wydłużonego grzbietu o stromo opadających południowo-wschodnich i północno-zachodnich zboczach[1]. Zbudowane jest z dolnokarbońskich szarogłazów i łupków ilastych, miejscami przechodzących w mułowce, należących do struktury bardzkiej[1].
Wznosi się w masywie Ostrej Góry, na północ od niej, jako niższa, słabo zaznaczona kulminacja, w długim, głównym ramieniu Grzbietu Wschodniego, ciągnącym się od Kłodzkiej Góry w stronę Przełęczy Łaszczowej. Położenie góry między Ostrą Górą i wzniesieniem Szeroka, oraz mało wyniesiony wierzchołek, czynią górę trudno rozpoznawalną w terenie. Cały szczyt i zbocza porastają rozległe lasy głównie świerkowe i świerkowo-bukowe, z domieszką innych gatunków drzew liściastych[1]. Wschodnim i zachodnim zboczem poniżej szczytu przebiegają leśne dróżki. Zbocze północno-zachodnie nosi nazwę Przedniego Wądołu.
Na północ od szczytu położona jest miejscowość Bardo.
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
- W epoce lodowcowej należało do wierzchołków Gór Bardzkich, które w okresie zlodowacenia środkowopolskiego nie były pokryte lądolodem, wystając ponad jego powierzchnię jako nunatak.
- Przez szczyt góry przebiega granica administracyjna między powiatem kłodzkim i ząbkowickim.
- Na południowy wschód od szczytu wzdłuż grzbietu leżą trzy stare kamienne słupki graniczne z 1786 r. sygnowane H.W. i S.C.[1]
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Przez szczyt wzniesienia prowadzi szlak turystyczny:
– niebieski z Barda przez Kłodzką Górę na Przełęcz Kłodzką i dalej[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 97. ISBN 83-85773-04-5.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, ISBN 83-85773-04-5.
- Góry Bardzkie, mapa w skali 1:40 000, Wydawnictwo „Plan”, Wrocław 2008, ISBN 978-83-61092-37-7.