Gianpiero D’Alia
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 września 1966 |
|---|---|
| Minister ds. administracji publicznej i deregulacji Włoch | |
| Okres |
od 28 kwietnia 2013 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
Gianpiero D’Alia (ur. 22 września 1966 w Mesynie[1]) – włoski polityk i prawnik, deputowany i senator, od 2013 do 2014 minister ds. administracji publicznej i deregulacji w rządzie Enrica Letty.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jego ojciec, Salvatore D’Alia, był długoletnim deputowanym. Gianpiero D’Alia ukończył studia prawnicze, podjął praktykę w zawodzie adwokata, uzyskując uprawnienia do występowania jako obrońca w sądach wyższej instancji[1].
Został działaczem centrowych partii chadeckich, w tym Unii Chrześcijańskich Demokratów i Centrum i następnie federacyjnej Unii Centrum. W latach 2001–2008 sprawował mandat posła do Izby Deputowanych XIV i XV kadencji[2]. Od 2005 do 2006 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w trzecim rządzie Silvia Berlusconiego[3]. W latach 2008–2013 był członkiem Senatu XVI kadencji[2]. W 2013 wybrany ponownie do izby niższej na XVII kadencję[1].
27 kwietnia 2013 kandydat na premiera Enrico Letta ogłosił jego nominację na urząd ministra ds. administracji publicznej i deregulacji[4]. Funkcję tę objął następnego dnia i pełnił ją do 22 lutego 2014. W tym samym roku objął honorową funkcję przewodniczącego Unii Centrum[5]. W 2016 zrezygnował z członkostwa w tym ugrupowaniu[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Gianpiero D’Alia na stronie Izby Deputowanych XVII kadencji. [dostęp 2013-04-27]. (wł.).
- ↑ a b Gianpiero D’Alia na stronie Izby Deputowanych XVII kadencji. [dostęp 2013-04-27]. (wł.).
- ↑ Skład trzeciego rządu Silvia Berlusconiego na stronie Rządu Republiki Włoskiej. [dostęp 2013-04-27]. (wł.).
- ↑ Il governo Letta: Saccomanni all'Economia, Alfano agli Interni e Bonino agli Esteri. il Sole 24 Ore.com, 27 kwietnia 2013. [dostęp 2013-04-27]. (wł.).
- ↑ Leaders of Italy. zarate.eu. [dostęp 2016-03-23]. (ang.).
- ↑ D’Alia sbatte la porta e trova... Totò Cuffaro. gazzettadelsud.it, 4 listopada 2016. [dostęp 2016-12-12]. (wł.).
| W dniu powstania |
|
|---|
