Giovanni Patrizi
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
24 grudnia 1658 |
| Data i miejsce śmierci |
31 lipca 1727 |
| Nuncjusz apostolski w Neapolu | |
| Okres sprawowania |
1702–1708 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diakonat |
29 stycznia 1702 |
| Prezbiterat |
2 lutego 1702 |
| Sakra biskupia |
18 lutego 1702 |
| Kreacja kardynalska |
16 grudnia 1715 |
| Kościół tytularny |
Santi Quattro Coronati |
| Data konsekracji |
18 lutego 1702 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||
| |||||||
Giovanni Patrizi (ur. 24 grudnia 1658 w Rzymie, zm. 31 lipca 1727 w Ferrarze) – włoski kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 24 grudnia 1658 roku w Rzymie, jako syn Patrizia Patriziego i Virginii Corsini[1]. Studiował na Uniwersytecie Sieneńskim, gdzie uzyskał doktoraty z filozofii i teologii[1]. Następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur i klerykiem Kamery Apostolskiej[1]. 29 stycznia 1702 roku przyjął święcenia diakonatu, a 2 lutego – prezbiteratu[2]. Cztery dni później został tytularnym arcybiskupem Silifke, a 18 lutego przyjął sakrę[2]. Jednocześnie został mianowany nuncjuszem w Neapolu[2]. W tym samym roku został również asystentem Tronu Papieskiego i administratorem diecezji Neapolu[1]. 16 grudnia 1715 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santi Quattro Coronati[2]. W latach 1718–1721 był legatem w Ferrarze[1]. Zmarł tamże 31 lipca 1727 roku[1].