Giuseppe Ottavio Pitoni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Giuseppe Ottavio Pitoni
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 marca 1657
Rieti

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

1 lutego 1743
Rzym

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa

Zawód

kompozytor

Giuseppe Ottavio Pitoni (ur. 18 marca 1657 w Rieti, zm. 1 lutego 1743 w Rzymie[1][2]) – włoski kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Mając 5 lat został uczniem Pompeo Nataliego[2]. W wieku 8 lat śpiewał jako chórzysta w kościele San Giovanni de’ Fiorentini, następnie w kościele SS. Apostoli, uczył się też kontrapunktu u Francesco Foggii[2]. Był kapelmistrzem w Monterotondo (1673–1674), katedrze w Asyżu (1674–1676) oraz w katedrze w Rieti (1676–1677)[2]. Od 1677 roku do końca życia był kapelmistrzem w bazylice św. Marka w Rzymie[1][2]. Był też kapelmistrzem w rzymskich kościołach św. Apolinarego (od 1686), św. Wawrzyńca „in Damaso” (1694–1721), bazylice św. Jana na Lateranie (1709–1718) oraz w Capella Giulia w bazylice św. Piotra na Watykanie (od 1719)[1][2]. Prowadził koncerty organizowane pod protektoratem kardynała Pietro Ottoboniego[1]. Do jego uczniów należeli Francesco Durante, Francesco Feo i Leonardo Leo[2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Należał do czołowych przedstawicieli włoskiej szkoły polifonicznej, kontynuując tradycje Palestriny[1]. Jego obszerna twórczość obejmuje ponad 3 tysiące utworów[1], w tym m.in. 270 mszy i części mszalnych, ponad 200 introitów, ponad 230 graduałów, około 800 psalmów, około 650 antyfon, około 250 hymnów i 235 motetów, około 220 kantyków[2]. Jego utwory, zaopatrzone w basso continuo, cechują się monumentalną polichóralnością[1]. Większość przeznaczona została na dwa korespondujące 4-głosowe chóry[1]. Charakterystyczne dla twórczości Pitoniego są kontrapunkty, których materiał melodyczny podejmowany jest kolejno przez głosy, a następnie przez korespondujące chóry[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 123. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2812. ISBN 0-02-865530-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]