Globisporangium splendens
 Pieprz metystynowy porażony przez Globisporangium splendens | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Globisporangium splendens |
| Nazwa systematyczna | |
| Globisporangium splendens (Hans Braun) Uzuhashi, Tojo & Kakish. Mycoscience 51(5): 363 (2010) | |
Globisporangium splendens (R. Hesse) Uzuhashi, Tojo & Kakish. – gatunek organizmów zaliczanych do lęgniowców[1]. Patogen wywołujący choroby wielu gatunków roślin[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Globisporangium, Peronosporales, Peronosporidae, Peronosporea, Incertae sedis, Oomycota, Chromista[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1925 r. Hans Braun, nadając mu nazwę Pythium splendens, w 2010 r. japońscy mykolodzy Shihomi Uzuhashi, Motoaki Tojo i Makoto Kakishima przenieśli go do rodzaju Globisporangium[1].
- Pythium splendens Hans Braun 1925
- Pythium splendens var. hawaiianum Sideris 1932[3].
Morfologia i rozwój[edytuj | edytuj kod]
Strzępki proste i niezbyt rozgałęzione, o szerokości do 7,5 µm. Na ich końcach tworzą się sporadycznie jajowate, cienkościenne, gładkie, bezbarwne chlamydospory o średnicy do 55 (średnio 36) µm, z ciemną, gęstą, ziarnistą zawartością, czasami na krótkich szypułkach o długości do 4 µm. Zoosporangia i zoospory tworzą się rzadko. Płciowo rozmnaża się rzadko. Lęgnie o średnicy 25-38 µm, cienkościenne, gładkie. Plemnie w liczbie (1–) 3-5 (–8) na każdą lęgnię, jednoskośne lub dwuskośne, proste lub zakrzywione, duże, o średnicy 16 (–20) x 12 (–15) µm. Oospory bardzo aplerotyczne, o średnicy 26 µm, o gładkiej ścianie o grubości 1–2 µm[2].
Kultura na podłożu agarowym w temperaturze 27–32 °C rośnie ze średnią szybkością 20 mm/dzień. Minimalna temperatura dla jej wzrostu wynosi 4 °C;, optymalna C. 30 °C, maksymalna 37 °C[2].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje na obszarach o klimacie ciepłym i subtropikalnym: Afryka (Wybrzeże Kości Słoniowej, Madagaskar, Nigeria, RPA, Tanzania), Azja (Indochiny, Malezja, Sabah, Singapur), Australazja i Oceania (Australia, Fidżi, Hawaje, Nowa Kaledonia), Ameryka Północna (USA), Ameryka Środkowa, Jamajka i Europa[2], w tym także Polska[4].
Jest saprotrofem i pasożytem licznych gatunków roślin powodującym zgorzel siewek i korzeni, więdnięcie i obumieranie[2]. Wśród roślin uprawianych w Polsce wywołuje m.in. takie choroby jak: czarna zgnilizna pędów i korzeni pelargonii, gnicie korzeni anturium, wodna przyranna zgnilizna bulw ziemniaka[5].
Rośliny infekowane są przez patogeny znajdujące się w glebie, ale czasami także przez kontakt z porażonymi liśćmi. Globisporangium splendens jes szeroko rozpowszechniony również na porażonych cebulach i sadzonkach. Infekcji tym patogenem sprzyja nadmierna wilgotność gleby i drobne uszkodzenia spowodowane przez nicienie[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-04-17].
- ↑ a b c d e f G.M. Waterhouse, J.M. Waterston, Pythium splendens, „CMI Descriptions of Pathogenic Fungi and Bacteria”, 120 (1–2), Mycobank, 1966 [dostęp 2023-04-17].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-04-17].
- ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4.
- ↑ Zbigniew Borecki, Małgorzata Solenberg (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, ISBN 978-83-948769-0-6.