Gończy słowacki
 Gończy słowacki | |
| Inne nazwy |
Slovenský kopov, Slowakische Schwarzwildbracke |
|---|---|
| Kraj patronacki | |
| Kraj pochodzenia | |
| Wymiary | |
| Wysokość | |
| Masa |
15–20 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa 6, Sekcja 1.2, |
| AKC |
FSS (Foundation Stock Service) |
| UKC |
Grupa 2 – Scenthound |
| Wzorce rasy | |
Gończy słowacki – rasa psów, należąca do grupy psów gończych, zaklasyfikowana do sekcji średnich psów gończych. Podlega próbom pracy[1].
Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]
Według Hansa Rãbera[2]. Celtowie, którzy w IV wieku p.n.e. rozpoczęli ekspansję na obszarze współczesnych Węgier, posiadali psy, które krzyżowali z miejscowymi psami Scytów. Psy te także mieszano z gończymi austriackimi, chartami polskimi, chartami węgierskimi uzyskując rodzime psy gończe. W latach 70. XVIII wieku wydano nakaz hodowli gończych słowackich w czystości rasy. W tamtym okresie ten pies najliczniej występował na terenie obecnej Słowacji i były w posiadaniu majętnych myśliwych pochodzących z Niziny Panońskiej. Podczas II wojny światowej założono pierwszą księgę hodowlaną oraz utworzono pierwszy standard rasy.
Etymologia słowackiej nazwy tej rasy psa gończego – Slovenský kopov nie jest do końca poznana. František Horák twierdził, że słowo kopov oznacza psa gończego i jest stosowane na Słowacji od wielu lat. Istnieje także wersja druga, która powołuje się na słownik opublikowany w latach 1825–1827, w którym kopol to określenie „czarnego psa myśliwskiego z jasnymi plamami nad oczyma”.
W roku 1988 powstał w Bratysławie klub hodowców gończego słowackiego.
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Gończy słowacki to średniej wielkości pies o lżejszej budowie o mocnym kośćcu i sylwetce wydłużonej do prostokąta.
Szata i umaszczenie[edytuj | edytuj kod]
Włos tego gończego jest długości 2-3 cm, średnio mocny, przylegający i gęsty, na grzbiecie, szyi i ogonie dłuższy. Umaszczenia jakie może występować to wyłącznie czarne podpalane.
Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod]
Pies tej rasy jest psem aktywnym, o dobrym węchu i dużej zdolności do trzymania tropu. Cięty, przyzwyczajony do pracy samodzielnej posiada wyostrzony zmysł orientacji w terenie oraz wytrwały głośny gon przy wielogodzinnej pogoni na ciepłym tropie lub śladzie. Gończy słowacki jest rasą psów trudną do ułożenia.
Użytkowość[edytuj | edytuj kod]
Współcześnie na Słowacji jest nadal psem hodowanym głównie przez myśliwych do polowań na czarną zwierzynę i na drapieżniki.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bruce Fogle: Wielka encyklopedia : Psy. Warszawa: MUZA SA, 1996. ISBN 83-7079-672-9.
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva-Maria Krämer "Rasy psów", Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2003
- Hans Räber "Encyklopedia psów rasowych" tom II, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2001