Grammostola rosea
| Grammostola rosea[1] | |
| (Walckenaer, 1837) | |
| |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Grammostola rosea |
Ptasznik chilijski (Grammostola rosea) – gatunek pająka z rodziny ptasznikowatych, zamieszkującego Amerykę Południową.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Ptasznik ten występuje w Boliwii, Argentynie i Chile. Zamieszkuje górzyste, skaliste tereny, gdzie przebywa między kamieniami[2].
Inne nazwy[2][edytuj | edytuj kod]
- polski - ptasznik chilijski
- angielski - Chilean Rose Tarantula, w zależności od ubarwienia znany jako: Chilean flame tarantula, Chilean fire tarantula, Chilean red-haired tarantula, Chilean rose hair tarantula
- niemiecki - Rote Chile-Vogelspinne
- stare nazwy łacińskie: Grammostola cala, Grammostola spatulata, Grammostola spathulata, Eurypelma spatulatum, Citharoscelus spatulatus, Citharoscelus kochii, Grammostola spatulatus, Grammostola argentinense, Grammostola argentinensis, Phrixotrichus chilensis, Phrixotrichus roseus, Mygale rosea, Mygale rubiginosa, Lasiodora rosea, Eurypelma rosea
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Dorosły pająk jest różoworudy, gęsto owłosiony[3].
Odmiany barwne[2][edytuj | edytuj kod]
Wyróżnia się 4 odmiany barwne tego pająka:
- Grammostola rosea 'classic’ - najpopularniejsza odmiana, charakteryzująca się różowym karapaskem i ciemnym odwłokiem (opistosomą). Do Polski dotarła w latach 80. XX wieku
- Grammosotla rosea 'red' - pająki tej odmiany mają czerwone ubarwienie całego ciała, są przy tym pokryte białymi włoskami. W Polsce pojawiła się w latach 2004-2005.
- Grammosotla rosea 'orange' - jedna z najpopularniejszych odmian, ubarwienie ciała pomarańczowe, nie czerwone jak u odmiany 'red'. W Polsce dostępna od roku 2006/2007.
- Grammostola rosea 'silver' - najrzadsza odmiana, spotykana w hodowlach od kilku lat, cechą odróżniająca od innych jest gęstsze i bielsze owłosienie.
Długość życia i rozwój[edytuj | edytuj kod]
Samice są długowieczne - dożywają 20 lat, samce umierają po 2 latach od ostatniej wylinki[3].
Zachowanie i jad[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten ma spokojne i łagodne usposobienie, rzadko przyjmuje postawę obronną, zamiast tego wyczesuje włoski parzące[3]. Pająk zwykle jest wolny, większość czasu stoi nieruchomo w jednym miejscu[3]. Jad tego pająka jest słaby, nie zagraża życiu człowieka[3].
Hodowla[edytuj | edytuj kod]
Pojemnik musi być dostosowany do wielkości danego osobnika[3]. Młode trzyma się w kliszówce, z wiekiem przekłada się pająka do większego pojemnika[3]. Dorosła samica wymaga terrarium o wymiarach 25/25/25 cm (dł./szer./wys.)[3]. Wilgotność należy utrzymywać na stałym umiarkowanym poziomie (około 70%), a temperaturę na poziomie 26-29°C ze spadkami w nocy do 24-25°C[3][2]. Pająka karmi się różnymi owadami, ważne aby karmówka nie była większa od samego pająka[2]. Karmi się go świerszczami, karaczanami, szarańczami, larwami drewnojada i larwami mącznika młynarka (ważne, by larwy nie zakopały się pod ziemię i nie zaatakowały pająka podczas bądź przed wylinką)[2]. Młode karmi się larwami mącznika, wylęgiem świerszcza bądź karaczana[2].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Grammostola rosea, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Wojciech Pałasz, Grammostola rosea - ptasznik chilijski [online], Terrarium, 10 sierpnia 2020 [dostęp 2024-02-06] (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j Przemysław Malgrab, Atlas pająków, SBM, 2023, s. 123, ISBN 978-83-8348-081-7.