Gryfonik belgijski
 Gryfonik belgijski | |
| Inne nazwy |
Griffon belge, Belgicky grifonek, Belgische griffon |
|---|---|
| Kraj patronacki | |
| Wymiary | |
| Wysokość |
28-35 cm |
| Masa |
3-6 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa IX, Sekcja 3, |
| AKC |
Toy |
| ANKC |
Grupa 1 (Toy) |
| CKC |
Grupa 5 (Toy) |
| KC(UK) |
Toy |
| NZKC |
Toy |
| UKC |
Grupa 8 – Companion Dog |
| Wzorce rasy | |
Gryfonik belgijski – rasa psów należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji małych psów belgijskich. Znajduje się w podsekcji gryfoników. Typ dogowaty[1]. Według klasyfikacji FCI nie podlega próbom pracy[2].
Pozostałe odmiany tej rasy to:
- gryfonik brabancki o numerze wzorca 82
- gryfonik brukselski o numerze wzorca 80
Jak wszystkie trzy rasy małych psów belgijskich, wywodzi się od psów wykorzystywanych przede wszystkim do łapania myszy i szczurów w stajniach[1].
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Budowa[edytuj | edytuj kod]
- Krępy pies o kwadratowej, proporcjonalnej, dobrze umięśnionej sylwetce,
- głowa jest okrągła, ozdobiona bródką i wąsami, płaski pysk, duże, czarne oczy, żuchwa jest wysunięta przed górną,
- uszy trójkątne, noszone z przodu czaszki,
- łapy drobne, silne.
Szata i umaszczenie[edytuj | edytuj kod]
Umaszczenie czarne, czarne podpalane i czarno-brązowe, inne barwy nie są akceptowane. Gryfonik brukselski różni się od gryfonika belgijskiego umaszczeniem, które jest zawsze rude, rudopłowe lub pszeniczne, z maską czarną lub silnie rozjaśnioną.
Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod]
Wesoły, przyjacielski gryfonik nie lubi samotności. Cechuje się dużą inteligencją, jest łagodny w stosunku do dzieci, nie wykazuje tendencji do agresji czy dominacji. Ponadto nie należy do ras szczekliwych, jest spokojny, ale lubi zabawę.
Zdrowie i pielęgnacja[edytuj | edytuj kod]
Gryfoniki są psami odpornymi, rasa nie jest obciążona chorobami genetycznymi. Spotykane są przypadki gryfoników żyjących ok. 15. lat. Jak każdy pies o skróconym pysku nie lubi upałów i może występować związane z tym łzawienie oczu. Konieczna jest staranna pielęgnacja oczu oraz silnie zredukowanej kufy. Wymaga trymowania kilka razy w roku, po tym zabiegu pies nie gubi sierści.
Popularność rasy[edytuj | edytuj kod]
Gryfoniki belgijskie nie zyskały dużej popularności. W Polsce występuje kilkadziesiąt osobników tej rasy. Na świecie dość znane są w Rosji, Czechach, Skandynawii oraz Stanach Zjednoczonych.
Obecnie jest kilka hodowli gryfoników w Polsce. Dużą popularność przyniósł rasie film Lepiej być nie może, gdzie obok Jacka Nicholsona jedną z głównych ról zagrał mały gryfonik brukselski.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 54. ISBN 83-7073-122-8.
- Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Klub rasy w Czechach. boskowan.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-02-07)].
- Portal o gryfonikach brukselskich , belgijskich i brabanckich.