Grzegorz z Cerchiary
.JPG) Figura św. Grzegorza z Cerchiary w Burtscheid | |
| Data i miejsce urodzenia |
w X w. |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
999 |
| Czczony przez | |
| Wspomnienie | |
Grzegorz z Cerchiary, znany też jako Grzegorz z Burtscheidu (zm. 999[1][2]) – bazylianin, spowiednik cesarza Ottona III, święty Kościoła katolickiego.
Pochodził z zamożnej rodziny z Cerchiary we włoskiej Kalabrii[1][2]. Wcześnie poczuł powołanie i wstąpił do wspólnoty klasztornej w pobliżu rodzinnej miejscowości, z czasem zostając jej przełożonym[2]. Zdobył sobie sławę jako pobożny asceta i cudotwórca[1][2]. Zgodnie z legendą w czasie najazdu arabskiego wyszedł naprzeciw najeźdźcom, zniósł wyszukane tortury jakim poddano go w celu zdobycia informacji o miejscu ukrycia skarbów klasztornych, a na końcu uzdrowił dwóch swoich oprawców[2].
W 982 roku poznał przebywającego wówczas w Italii cesarza Ottona II i jego małżonkę Teofano. Za namową władcy opuścił Cerchiarę i wraz z trzema towarzyszami udał się do Rzymu, gdzie na Wyspie Tyberyjskiej zbudował kapliczkę pod wezwaniem Zbawiciela[2]. W nieznanym bliżej czasie[2] na prośbę Teofano udał się do Niemiec, gdzie został spowiednikiem małoletniego cesarza Ottona III. W imieniu syna cesarzowa ufundowała dla niego klasztor w Burtscheid pod Akwizgranem[2].
Św. Grzegorz zmarł pod koniec 999 roku[1][2].