Guangyi
 Bliźniacza kanonierka „Kuang Ping”, zdobyta przez Japonię jako „Kohei-go” | |
| Historia | |
| Stocznia |
stocznia w Fuzhou |
|---|---|
| Początek budowy |
1888/9 |
| Wodowanie |
1889 lub 1890 |
 Cesarstwo chińskie
| |
| Wejście do służby |
1892 |
| Wycofanie ze służby |
zatopiony 25 lipca 1894 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
1000 ton |
| Długość |
71,63 m |
| Szerokość |
8,23 m |
| Zanurzenie |
3,96 m |
| Napęd | |
| Pozioma maszyna parowe potrójnego rozprężania, moc 2400 ihp, 2 śruby | |
| Prędkość |
16,5 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 3 działa 120 mm Krupp 4 działa 47 mm 4 wt 356 mm | |
| Załoga | |
Guangyi (chiń. trad. 廣乙; pinyin Guǎngyǐ; starsze transkrypcje, spotykane w literaturze: Kwang-yi, Kuang I) – chińska kanonierka torpedowa z końca XIX wieku. Zwodowana w stoczni Fuzhou dla południowej floty chińskiej, w czasie wojny chińsko-japońskiej zniszczona przez krążowniki japońskie w bitwie pod Pungdo.
Budowa i opis[edytuj | edytuj kod]
Stalowa kanonierka torpedowa[a] zbudowana (kosztem 200 tys. liangów srebra[2]) przez arsenał w Fuzhou dla południowej floty chińskiej, pierwsza z serii trzech okrętów, o wyporności 1000 ton, jednym kominie i trzech masztach. Kanonierki te miały podwyższony pokład dziobowy w formie „skorupy żółwia” i taran. Ich długość wynosiła 71,63 m, szerokość 8,23 m, zanurzenie 3,96 m[1]. Miały dwie śruby napędzane przez poziomo umieszczone maszyny parowe potrójnego rozprężania o mocy 2400 koni parowych; parę dostarczały trzy cylindryczne kotły. Zapas węgla wynosił 140 t., a zużycie 1,5 t na godzinę[2]
Kanonierki uzbrojone były w trzy odtylcowe armaty Kruppa kalibru 120 mm, dwie rozmieszczone na burtach, po obu stronach nadbudówki dziobowej z kominem, a trzecia na rufie[1]. Uzbrojenie uzupełniały cztery działka kalibru 47 mm (3-funtowe)[b]. Uzbrojenie torpedowe stanowiły dwie stałe wyrzutnie torpedowe kalibru 356 mm (14 cali) na dziobie i dwie burtowe, na pokładzie górnym[1]. Okręty, uznawane w chwili budowy za nowoczesne, budowano według planów francuskich; lekkie opancerzenie obejmowało 25 mm pokład pancerny i 50mm wieżę dowodzenia[2].
Służba[edytuj | edytuj kod]
Po zbudowaniu służyła we flotylli kantońskiej[3]. W 1894 uczestniczyła, wraz z siostrzanymi okrętami, we wspólnych manewrach flot południowych i północnych i nie zdążyła wrócić na południe przed początkiem wojny chińsko-japońskiej[4].
W 1895 wraz z krążownikiem "Jiyuan", eskortując transportowce wojska do Korei wyruszyła do Asanu. 25 lipca, drodze powrotnej, chińskie okręty natknęły się na trzy nowoczesne japońskie krążowniki („Yoshino”, "Naniwa" i "Akitsushima"). Doszło do starcia, znanego jako bitwa pod Pungdo. Słabo opancerzona "Guangyi" była najsłabszym z okrętów uczestniczących w walce i choć walczyła dzielnie, próbując ataku torpedowego, nie miała szans w starciu z nowoczesną "Naniwą". Kanonierka wyrzuciła się ostatecznie na brzeg, wciąż pod japońskim ogniem, który spowodował detonację wyrzutni torpedowej. Okręt doszczętnie spłonął, z załogi ocalało jedynie 18 ludzi[5]. Jest możliwe, że podczas akcji pocisk z "Guangyi" trafił „Yoshino”, a spowodowane uszkodzenia skłoniły Japończyków do przerwania pościgu za "Jiyuanem"[6].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W raportach z epoki nazywana czasem krążownikiem torpedowym. Zob. R.N. Wright, Chinese Steam Navy..., s. 73
- ↑ Cztery działka 3-funtowe według Conway’s... 1979 ↓, s. 399, odpowiadające kalibrowi 47 mm (Wright 2001 ↓, s. 196). Według Wrighta (s. 70), lekkie uzbrojenie stanowiło 4 do 8 niesprecyzowanych działek Hotchkissa, lecz na s. 196 podaje on, że działa Hotchkiss stosowano w Chinach dopiero po 1900 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Roger Chesneau, Eugène Kolesnik: Conway's All the World's Fighting Ships, 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979, s. 399. ISBN 0-85177-133-5.
- ↑ a b c d R.N. Wright, Chinese Steam Navy..., s. 70
- ↑ J.L. Rawlinson, China's Struggle..., s. 149
- ↑ J.L. Rawlinson, China's Struggle..., s. 169
- ↑ Fred. T. Jane: The Imperial Japanese Navy. Londyn: W. Thacker & co., 1904, s. 106-109.
- ↑ R.N. Wright, Chinese Steam Navy..., s. 88
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- John L. Rawlinson: China's Struggle for Naval Development, 1839–1895. Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 1967. (ang.).
- Richard N.J. Wright: The Chinese Steam Navy, 1862-1945. London: Chatham Publishing, 2001. ISBN 1-86176-144-9. (ang.).
- Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugene Kolesnik (red.): Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. Londyn: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 0-85177-133-5. (ang.).