Gunggamarandu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gunggamarandu
Gunggamarandu
(Ristevski et al., 2021)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Rząd

krokodyle

Rodzina

gawialowate

Podrodzina

Tomistominae

Rodzaj

Gunggamarandu

Gatunek

Gunggamarandu maunala

Kategoria zagrożenia (CKGZ)

Gunggamarandu – rodzaj wymarłego krokodyla z podrodziny Tomistominae żyjącego w okresie pliocenu lub plejstocenu[1] (2-5 mln lat temu)[2], największy dotychczas odkryty rodzaj krokodyla na terenie Australii[1], osiągający do ok. 7 m długości[3].

Pierwszy rodzaj z tej podrodziny występujący na terenie Australii; znany z niekompletnej czaszki o unikatowych cechach, która pozycjonuje go jako blisko spokrewniony z europejskim eoceńskim Dollosuchoidesem[1].

Gatunek typowy: Gunggamarandu maunala, jego nazwa rodzajowa oznacza szef rzeki, a gatunkowa dziury w głowie, co nawiązuje do otworów na szczycie czaszki[4]. Nazwa bazuje na słownictwie Pierwszych Narodów Australii Barunggam i Wakka Wakka zamieszkujących tereny Darling Downs w południowo-wschodnim Queensland, gdzie dokonano znalezienia szczątków[5].

Opisany w 2021 r. na podstawie znalezisk ze zbiorów Queensland Museum z ok. 1875 r.[3] odkrytych w Queensland[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Jorgo Ristevski i inni, First record of a tomistomine crocodylian from Australia, „Scientific Reports”, 11 (1), 2021, DOI10.1038/s41598-021-91717-y [dostęp 2021-06-19] (ang.).
  2. New Ancient Crocodile Species Identified in Australia | Paleontology | Sci-News.com [online], Breaking Science News | Sci-News.com [dostęp 2021-06-19] (ang.).
  3. a b Prehistoric giant ‘river boss’ crocodile identified by Queensland scientists [online], the Guardian, 14 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-19] (ang.).
  4. Odkryto największego krokodyla zamieszkującego Australię. Oto „szef rzeki” [online], www.national-geographic.pl [dostęp 2021-06-19] (pol.).
  5. Jorgo Ristevski i inni, First record of a tomistomine crocodylian from Australia, „Scientific Reports”, 11 (1), 2021, s. 12158, DOI10.1038/s41598-021-91717-y, ISSN 2045-2322 [dostęp 2021-06-19] (ang.).