HMAS Bangalow
| Historia | |
| Stocznia |
Harland & Wolff Ltd |
|---|---|
| Wodowanie |
1939 |
 Australia
| |
| Nazwa |
Bangalow |
| Wejście do służby |
1939 |
 Royal Australian Navy
| |
| Nazwa |
HMAS Bangalow |
| Wejście do służby |
1942 |
| Wycofanie ze służby |
1946 |
| Australia
| |
| Nazwa |
Bangalow |
| Los okrętu |
zwrócony właścicielowi |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
648 t (pojemność brutto) |
| Długość |
162 stopy (39,37 m) |
| Szerokość |
36 stopy (10,97 m) |
| Zanurzenie |
10 stóp (3 m) |
| Napęd | |
| maszyna parowa, pojedyncza śruba | |
| Prędkość |
10,4 w (maksymalna) |
| Uzbrojenie | |
| 1 z armata 12-funtowa (76,2 mm) 2 x Oerlikon 20 mm 2 x karabin maszynowy Vickers | |
| Załoga |
46 |
HMAS Bangalow (FY23) – australijski okręt pomocniczy z okresu II wojny światowej. Bangalow służył w Royal Australian Navy (RAN) w latach 1942-46.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kabotażowiec SS Bangalow został zbudowany w stoczni Harland & Wolff Ltd w Glasgow w 1939 na zamówienie linii żeglugowych North Coast Steam Navigation Company. Statek miał stalowy kadłub o długości 162 stóp (39,37 m) i szerokości 36 stóp (10,97 m), jego zanurzenie wynosiło 10 stóp (3 m). Napęd stanowiła trzycylindrowa maszyna parowa potrójnego rozprężania o mocy 894 IHP wyprodukowana w zakładach Plenty & Sons w Newbury z pojedynczą śrubą. Pojemność brutto statku wynosiła 648 ton, net tonnage[a] wynosiła 279[1].
16 marca 1942 Bangalow został zarekwirowany przez RAN[1][2], w ramach rekompensaty właściciel otrzymywał opłatę w wysokości 310 funtów miesięcznie[1]. Statek został uzbrojony w pojedynczą armatę 12-funtową (76,2 mm), dwa działka Oerlikon 20 mm i dwa karabiny maszynowe Vickers. Jego załogę stanowiło 5 oficerów, 5 specjalistów i podoficerów i 36 marynarzy. Do służby jako HMAS Bangalow (FY23) wszedł 26 czerwca 1941[1].
Okręt służył w kilku różnych rolach. Jednym z jego pierwszych zadań jako cable repair ship (dosłownie „okręt do naprawy kabli”) było przygotowanie i konserwacja instalacji alarmowych przeciwko okrętom podwodnym tzw. pętli indukcyjnych[1][2]. Bangalow ułożył pętle indukcyjne (anti-submarine indicator loop[3]) w portach Sydney, Darwin i Port Moresby[4]. W późniejszym czasie służył także jako okręt zaopatrzeniowy i naprawczy (tender) w bazach marynarki wojennej HMAS „Penguin”, „Kuttabul (1922)” i „Rushcutter”. Pływał między innymi pomiędzy Port Moresby i Manus oraz Rabaulem, Madangiem i Sydney jako okręt naprawczy dla znajdujących się tam latarni morskich (lighthouse repair ship)[1]. Okręt został zwrócony właścicielowi 18 stycznia 1946[1][2].
W 24 czerwca 1950 został uszkodzony w czasie bardzo silnego sztormu kiedy to został zepchnięty głęboko w ląd w pobliżu Coffs Harbour[1][5].
W 1955 został sprzedany firmie John Manners & Co i przemianowany na Cambay Breeze, a dwa lata później został sprzedany liniom Lucky Shipping & Trading Company, a jego nazwa została zmieniona na Lucky Chen. W 1959 ponownie zmienił nazwę, tym razem na Lian Min[1]. W 1970 statek został nazwany Eropagnis[5], był zarejestrowany Panamie z numerem 5207445 w Lloyd’s Register of Shipping[1]. W 1986 został skreślony z rejestrów[5].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jednostka niemianowana wyliczana na podstawie teoretycznego wzoru matematycznego zdefiniowanego przez The International Convention on Tonnage Measurement of Ships używana do kalkulacji opłat portowych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j Vic Cassells: For Those in Peril. s. 131.
- ↑ a b c Ross Gillett: Australian & New Zealand Warships, 1914-1945. Sydney: Doubleday, 1983, s. 225. ISBN 0-86824-095-8.
- ↑ Dr Richard Walding: Indicator Loops Around the World. indicatorloops.com. [dostęp 2012-01-28]. (ang.).
- ↑ Robyn Gray: Ship's history unearthed. byronnews.com.au, 2004-12-04. [dostęp 2012-01-28]. (ang.).
- ↑ a b c Ship of the Day. worldnavalships.com, 2010. [dostęp 2012-01-28]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Vic Cassells: For Those in Peril: A Comprehensive Listing of the Ships and Men of the Royal Australian Navy Who Have Paid the Supreme Sacrifice in the Wars of the Twentieth Century. Kenthurst: Kangaroo Press, 2010. ISBN 978-0-86417-734-6.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Seaward Defences for Moreton Bay (opis i historia powstania systemu obrony przeciwpowodnej w Moreton Bay). pandora.nla.gov.au (National Library of Australia). [dostęp 2012-01-28]. (ang.).
- RAN Station 4 Indicator Lool and Harbour Defence ASDIC Station Bribie Island, Qld (opis i historia powstania systemu obrony przeciwpowodnej na Bribie Island). pandora.nla.gov.au (National Library of Australia). [dostęp 2012-01-28]. (ang.).
- Zdjęcie okrętu. Australian War Memorial. [dostęp 2012-01-28]. (ang.).
- Model okrętu. Powerhouse Museum. [dostęp 2012-01-28]. (ang.).