Przejdź do zawartości

HMS Howe (1940)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z HMS Howe (1942))
HMS Howe
Ilustracja
HMS „Howe” w Auckland w lutym 1945 roku
Historia
Stocznia

Fairfield Shipbuilding & Engineering Co. Ltd w Govan

Położenie stępki

1 czerwca 1937

Wodowanie

9 kwietnia 1940

 Royal Navy
Wejście do służby

29 października 1942

Los okrętu

złomowany w 1957

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 36 727 ton
pełna: 42 076 ton

Długość

227,1 m

Szerokość

31,4 m

Zanurzenie

10,5 m

Napęd
turbiny Parsonsa o mocy 110 000 KM napędzające 4 śruby
Prędkość

29,5 węzłów

Zasięg

6000 mil morskich

Uzbrojenie
10 x 356 mm
16 x 133 mm
32 x 40 mm ppl
14 x 40 mm Bofors 40 mm ppl
65 x 20 mm Oerlikon 20 mm ppl
Opancerzenie
pokład 127-152 mm
Wyposażenie lotnicze
2 samoloty (do 1943)
Załoga

1400 osób

HMS Howe – ostatni pancernik typu King George V, służącym w marynarce brytyjskiej. Nazwa okrętu pochodzi od nazwiska angielskiego admirała Richarda Howe. Okręt zbudowano w stoczni Fairfield Shipbuilding & Engineering Co. Ltd w Govan. Budowa okrętu została ukończona w 1940 roku. Początkowo okręt nosił imię HMS „Beatty” od nazwiska dowódcy eskadry krążowników liniowych podczas bitwy jutlandzkiej Davida Beatty`ego. Nazwa została zmieniona w lutym 1940 roku.

„Howe” był częścią Home Fleet pomiędzy 1942 a 1943 rokiem, potem dołączył do Eskadry H na Morzu Śródziemnym, gdzie służył pomiędzy październikiem 1943 a czerwcem 1944. Następnie „Howe” dołączył do Brytyjskiej Floty Pacyfiku. Po wojnie HMS „Howe” służył jako okręt szkoleniowy Royal Navy. Został zezłomowany w 1957 roku, wraz z trzema pancernikami tego typu, które przetrwały wojnę.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]