Hans Otte

Hans Otte
Imię i nazwisko	Hans Günther Franz Otte
Data i miejsce urodzenia	3 grudnia 1926 ; Plauen
Pochodzenie	niemieckie
Data i miejsce śmierci	25 grudnia 2007 ; Brema
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna, muzyka współczesna
Zawód	kompozytor, pianista

Hans Günther Franz Otte^[1] (ur. 3 grudnia 1926 w Plauen^[1]^[2], zm. 25 grudnia 2007 w Bremie) – niemiecki kompozytor i pianista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował w Weimarze (1946–1947), Stuttgarcie (1948–1950) i na Yale University (1950–1951)^[2]. Jego nauczycielami byli Johann Nepomuk David i Paul Hindemith (kompozycja), Walter Gieseking i Bronisław Poźniak (fortepian) oraz Hermann Abendroth (dyrygentura) i Fernando Germani (organy)^[1]^[2]. W 1959 roku przebywał na stypendium w Rzymie^[1]. Przez wiele lat koncertował i nagrywał jako pianista^[2]. Od 1959 do 1984 roku kierował redakcją muzyczną radia w Bremie^[1]^[2]. Był propagatorem muzyki współczesnej^[1]. W 1961 roku zorganizował w Bremie cieszący się międzynarodowym uznaniem festiwal Pro Musica Nova, gdzie wykonywano odrzucane na kursach darmsztadzkich utwory Johna Cage’a i La Monte Younga^[2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Początkowo pozostawał pod wpływem Paula Hindemitha^[2], później przeszedł na pozycje awangardowe, adaptując serializm i aleatoryzm^[1]. W latach 60. w poszukiwaniu nowych środków wyrazu zaczął komponować utwory multimedialne, z eksperymentalnymi tekstami, dźwiękiem i instalacjami świetlnymi^[2]. W latach 80. zainteresował się medytacją zen, w konsekwencji zbliżając się do nurtu new age^[2].

Wybrane kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[2])

Utwory orkiestrowe

realisationen na fortepian i orkiestrę (1956)
momente (1958)
ensemble ma smyczki (1961)
passages na fortepian i orkiestrę (1965–1966)
Buch (1968)
zero na orkiestrę i chór (1971)
terrain (1974)

Utwory kameralne

montaru na 2 fortepiany, instrumenty dęte blaszane i perkusję (1955)
folie et sens na trio fortepianowe (1955–1956)
daidalos na fortepian, gitarę, harfę i 2 perkusje (1960)
tropismen II na fortepian, instrumenty dęte blaszane, perkusję i smyczki (1960)
valeurs na instrumenty dęte (1969)
rendezvous na zespół kameralny (1969)
text na perkusję (1973)
orient: occident na 2 instrumenty dęte i taśmę (1978)
einklang na akustyczne i elektroniczne instrumenty smyczkowe (1979), także wersja na 2 grupy instrumentów dętych i taśmę (1979)
wassermann-musik na harfę (1984)
text na wibrafon (1986)
eins na flet altowy (1987)
septuor na flet, klarnet, perkusję, fortepian, skrzypce, wiolonczelę i harfę (1988)
phoenix-piece na klarnet (1989)
alltagmusik na skrzypce (1992)

Utwory fortepianowe

dromenon na 3 fortepiany (1957)
tropismen I (1959)
interplay dla 2 pianistów (1962)
face à face na fortepian i taśmę (1965)
biographie na fortepian i taśmę (1976)
das buch der klänge (1979–1982)
Stundenbuch (1998)

Utwory organowe

touches (1965)
minimum: maximum dla 2 organistów grających na 2 organach (1973)
sounds (1992)

Utwory wokalno-instrumentalne

tasso concetti na sopran, flet, fortepian i perkusję (1961)
modell – eine probe aufs exempel na 2 śpiewaków i 2 pianistów (1965)
schrift na chór, światła, głośnik i organy (1976)
siebengesang na 3 śpiewaków, fortepian i 3 instrumenty dęte blaszane (1985)
philharmonie na chór i orkiestrę (1986)
das lied der welt na 10 chórów (1986)

Dzieła sceniczne

alpha omega na 12 tancerzy, 12 głosów męskich, perkusję i organy (1962)
nolimetangere dla aktorki, pianisty, filmu i taśmy (1967)
nature morte „Ein Lernprozess” dla 4 aktorek, 2 organów elektrycznych i obiekty (1970)
déjà vu „Ein Theater in 5 Szenen” dla śpiewaka, na przeźrocza i głośnik (1971)
schrift na 4 chóry 10-głosowe, przeźrocza i organy (1975)
utwór radiofoniczny voicing (1988)
jetzt „Wahrnehmungstheater” (1992)
teatr wokalny im garten den klänge (1993)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2678. ISBN 0-02-865529-X.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 236. ISBN 978-83-224-0808-7.

[baker-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2678. ISBN 0-02-865529-X.

[encmuz-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 236. ISBN 978-83-224-0808-7.

[1]

[2]