Henryk Starikiewicz
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Narodowość | |
| Alma Mater |
Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych w Poznaniu |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
| |
| Nagrody | |
| |
Henryk Ryszard Starikiewicz ps. „Henas” (ur. 7 września 1955[1] w Koronowie, zm. ok. 2 marca 2016) – polski artysta, malarz, rysownik i grafik[2]. Członek międzynarodowej grupy artystycznej Solaris[3]. Wieloletni nauczyciel Liceum Plastycznego im. Piotra Potworowskiego w Poznaniu[4]. Laureat Medalu Młodej Sztuki (1989)[5].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent Państwowego Zespołu Szkół Plastycznych im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy[6]. Wyjechał do Poznania, gdzie studiował malarstwo w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych. W 1981 obronił dyplom pod okiem prof. Stanisława Teisseyre’a (1905-1988)[7].
Dwukrotnie (w 1984 i w 1987) został laureatem Konkursu Malarskiego im. Jana Spychalskiego[8].
Swoją twórczość przedstawiał na wielu wystawach w kraju i zagranicą[9] (m.in. na Węgrzech, w Niemczech, w Bułgarii, we Francji, w Belgii i w Wielkiej Brytanii)[7][10].
Został pochowany 7 marca 2016 na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu[1][6].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Wybrane obrazy[11][edytuj | edytuj kod]
- 1985 – Alfred Hitchcock blues
- 1986 – Szabloniasty
- 1988 – Yupek
- 1988 – Ciemny Krajobraz[9]
- 1997 – Nieloty
O jego pracach[edytuj | edytuj kod]
- Wojciech Makowiecki, Roman Starzyński, Henryk Starikiewicz, Galeria Miejska Arsenał, Poznań 1998[12]
Tworzy metaforyczne kompozycje zwracające uwagę wyrafinowaną formą i wysublimowanym kolorytem. Bardzo istotną rolę w jego obrazach odgrywa światło na przemian rozproszone i skoncentrowane, aranżujące przestrzeń i nastrój obrazu[13].
Starikiewicz swym czystym architektonicznym widzeniem – ale naznaczonym mocną cienistością, jakimś kolorystycznym „defektem”, częściowym „daltonizmem” który jest, jak sądzę, jego istotnym znakiem rozpoznawczym, zdecydowanie odróżnia się od innych twórców, a także od kolorowej, słodkiej aż do znużenia ikonosfery współczesnego czasu. Sformułowanie „daltonistycznie” oznacza, że walorowe widzenie jest fundamentem widzenia artysty (i najprawdopodobniej każdego widzenia, choć sobie tego nie uświadamiamy) a co swoim malarstwem Starikiewicz jasno i konsekwentnie komunikuje. Ten rys jego twórczości na przestrzeni lat podlegając modyfikacjom, nie zmienia się zasadniczo[14].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Miejsce pochówku Henryka Starikiewicza [dostęp z dnia: 2016-10-02].
- ↑ Kanikuła Wędrówki po internecie [dostęp z dnia: 2016-03-13].
- ↑ Janusz Hetman [dostęp z dnia: 2016-03-13].
- ↑ Z głębokim żalem zawiadamiamy o śmierci Henryka Starikiewicza – Liceum Plastyczne w Poznaniu [dostęp z dnia: 2016-03-11].
- ↑ Medale Młodej Sztuki. Oto lista laureatów! – Głos Wielkopolski [dostęp z dnia: 2016-03-13].
- ↑ a b Henryk Starikiewicz nie żyje – PZSPlastycznych im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy [dostęp z dnia: 2016-03-11].
- ↑ a b Henryk Starikiewicz – Galeria Miejska Arsenał w Poznaniu [dostęp z dnia: 2016-03-11].
- ↑ Historia Galerii Miejskiej Arsenał [dostęp z dnia: 2016-03-18].
- ↑ a b Starikiewicz, Henryk [dostęp z dnia: 2016-03-18].
- ↑ KLIMATY SZTUKI Grudniowa Noc Muzeów, Galerii i Teatrów. 2016poznan.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-26)]. [dostęp z dnia: 2016-03-18].
- ↑ Ironia i forma (o twórczości Henryka Starikiewicza) – Maciej Mazurek [dostęp z dnia: 2016-03-18].
- ↑ Nowe książki w Bibliotece Muzeum Narodowego w Krakowie – styczeń 2012 [dostęp z dnia: 2016-03-18].
- ↑ Henryk Starikiewicz - Galeria Miejska Arsenał w Poznaniu [dostęp z dnia: 2016-03-11].
- ↑ Ironia i forma (o twórczości Henryka Starikiewicza) - Maciej Mazurek [dostęp z dnia: 2016-03-18].