Herbert Szurgacz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herbert Szurgacz
Data i miejsce urodzenia

21 lipca 1941
Dobrosławice

Profesor nauk prawnych
Specjalność: europejskie prawo pracy, prawo pracy i ubezpieczeń społecznych, prawo socjalne
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1970

Profesura

27 grudnia 1993

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Herbert Robert Szurgacz (ur. 21 lipca 1941 w Dobrosławicach[1]) – polski prawnik i nauczyciel akademicki, profesor nauk prawnych, specjalista w zakresie prawa pracy, sędzia Sądu Najwyższego w stanie spoczynku.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia prawnicze, uzyskiwał następnie stopnie naukowe doktora (w 1970 na podstawie pracy Położenie prawne Polaków zatrudnionych przymusowo przez niemieckiego okupanta w latach 1939–1945 napisanej pod kierunkiem Jana Jończyka[2]) i doktora habilitowanego. 27 grudnia 1993 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych. Specjalizuje się w zagadnieniach związanych z prawem pracy (w tym europejskim prawem prac) i ubezpieczeń społecznych, a także prawem socjalnym. Zawodowo związany z Uniwersytetem Wrocławskim jako profesor zwyczajny w Instytucie Prawa Cywilnego. Był także wykładowcą we wrocławskiej filii Wyższej Szkoły Zarządzania i Bankowości w Poznaniu[3]. Jest autorem prac naukowych z zakresu prawa pracy, m.in. redaktorem publikacji Europejskie prawo pracy i prawo socjalne a prawo polskie (1998). W ramach pracy zawodowej został również sędzią, uzyskując w lutym 2002 nominację na sędziego Sądu Najwyższego[4]. Orzekał w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych. W marcu 2010 przeszedł w stan spoczynku[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 2012, za wybitne zasługi dla wymiaru sprawiedliwości, za kształtowanie zasad demokratycznego państwa prawa i kultury prawnej, prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[5][6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]