IAR-14
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
mieszana |
| Załoga |
1 osoba |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Moc |
450 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
11,70 m |
| Długość |
7,32 m |
| Wysokość |
2,50 m |
| Powierzchnia nośna |
20,30 m² |
| Masa | |
| Własna |
1150 kg |
| Startowa |
1540 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
294 km/h |
| Pułap |
7500 m |
| Zasięg |
600 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 x karabin maszynowy wz. Vickers kal. 7,7 mm | |
| Użytkownicy | |
| Rumunia | |
| Rzuty | |
|
| |
IAR-14 – rumuński samolot myśliwski opracowany w 1933 roku przez wytwórnię Intreprinderea Română Aeronautica i używany przez Siły Powietrzne Rumunii. Następca IAR-12.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Rozwój IAR-14 rozpoczął jego poprzednik IAR-12, który został zaprojektowany przez Elie Carafoli na początku 1930 roku i oblatany w 1932 roku. Samolot był wyposażony w 450-konny silnik Lorraine-Dietrich 12 Rb oraz uzbrojony w karabiny Vickers. Poprawa aerodynamiki i wymiana silnika na Hispano-Suiza 12 Mc nastąpiła w 1934 roku. Samolot dostał oznaczenie IAR-13, który miał konkurować z polskim samolotem PZL P.11 o wyposażenie w myśliwce Rumuńskich Sił Powietrznych. Ostatecznie zwyciężył projekt z Polski.
Porażka w walce o kontrakt dla Sił Powietrznych nie spowodowała zakończeniem projektu. Dalej go rozwijano. Poprawiono aerodynamikę, powrócono do silnika Lorraine-Dietrich 12Eb. Tak poprawiona maszyna otrzymała oznaczenie IAR-14. Wyprodukowano serię 20 samolotów do celów testowych. Do końca 1934 roku dostarczono je dla wojska. Do czasu II wojny światowej były używane do celów szkoleniowych.